Outvert Art Space/Gallerí Úthverfa

About Outvert Art Space

Outvert Art Space is a non-profit organization and a dynamic, contemporary cultural arts space where varied perspectives and issues are explored through visual arts, music, performance and other forms of media. Outvert Art Space (Gallerí Úthverfa) was founded in 2013 by Elísabet Gunnarsdóttir and Gunnar Jónsson, and collaborates closely with ArtsIceland programs. ArtsIceland and Outvert Art Space are particularly interested in helping artists and curators achieve projects that have significant cultural impact but would be impossible to realize in a traditional gallery or museum setting.

Outvert Art Space / Gallerí Úthverfa is located at Aðalstræti 22 / 400 Ísafjörður / Iceland facebook.com/Gallerí Úthverfa
Póstf@ng: galleryoutvert@gmail.com
+354 868 1845

Supported by the Westfjord Cultural Fund & the Municipality of Ísafjörður.

SÝNINGAR

SEAN RUSSELL HALLOWELL: MIDNIGHT SUN
25.07 - 30.07 2021
Sýningin er afrakstur sex vikna dvalar Sean í gestavinnustofum ArtsIceland í samstarfi við Gallerí Úthverfu og Menningarmiðstöðina Edinborg. MIDNIGHT SUN er grípandi hljóð og mynd- innsetning sem sameinar skrásetningarmyndir af íslensku umhverfi og hljóð- og myndmyndstur úr hljóðgervlum sem listamaðurinn smíðaði. Titillinn vísar í íslenskt sumarfyrirbæri, hábjartan dag á miðnætti sem Íslendingar þekkja vel. Þó ferðamenn séu hvattir til að ferðast langar vegalengdir til að upplifa miðnætursólina, þá er hún, frá kosmísku sjónarhorni, ekkert sérstök. Jörðin er nokkurn vegin í sömu fjarlægð frá sólu og hreyfist og snýst á sama hraða. Það er halli jarðarinnar þegar hún snýst um ás sinn, ákveðið sjónarhorn, sem gefur þessi áhrif. Þetta er kjarni verksins, að taka burt brenglandi áhrif sem sjónarhorn okkar manna hefur á hugmyndir okkar um veruleikann. Með því að yfirfæra í hljóðmynd samsvörun örsveiflna gamaldags sjónvarpsskjáa og stór-tímalegra ferla sem liggja til grundvallar jarðfræðilegum strúktúrum, afhjúpar MIDNIGHT SUN landslag tónlistar og gerir tónlistina áheyrilega. Verkið færir okkur fjær því að tengjast náttúrunni á hlutlægan hátt og skorar frekar á okkur að tengjast henni á jarðtengdari hátt.

Sean Russell Hallowell er tónlistarmaður og tónskáld frá San Francisco. Hann leggur áherslu á tilraunakennda móderníska raftónlist frá sjónarhorni upprunarannsókna og miðaldatónfræða. Hann sækir innblástur í úrelta fjölmiðlunartækni, t.d. gamlar kasettur og túbusjónvörp sem hann telur búa yfir leikandi orku. Tónverk hans og innsetningar hafa verið sýndar á hátíðum víðsvegar í Bandaríkjunum sem og á alþjóðavettvangi í Bretlandi, Suður-Kóreu, Chile, Belgíu og Mexíkó.
Nánari upplýsingar er að finna á seanrussellhallowell.com og hægt er að fylgja honum á @isorhythmics á Instgram.

//////

The culmination of his six-week ArtsIceland residency in collaboration with Edinborg Culture House and Outvert Art Space, “Midnight Sun” is an immersive installation for sound and video that combines documentary footage of Iceland’s natural environment with audiovisual patterns generated by analog synthesizers built by the artist. The title refers to the summertime phenomenon, well known to Icelanders, of broad daylight at local midnight. While exceptional enough to inspire tourists to travel great distances to experience it, from a cosmic perspective, the midnight sun is nothing special. The earth remains roughly the same distance from the sun, moving at the same speed, rotating at the same rate. It is only the tilt of the earth as it rotates around its axis — its point of view, so to speak — that produces this effect. This symbolizes the animating idea of the work, which is to chip away at the distorting effect that our human-centric perspective has on our conception of reality. By sonifying correspondences between the micro-oscillations of old-fashioned TV screens and macro-temporal processes underlying geological structures, “Midnight Sun” uncovers the geometry inherent in music and makes audible the music of geometry. It challenges us to relate to nature in a less objectifying and more temporally-grounded way.

Sean Russell Hallowell is a musician and composer from San Francisco. His work synthesizes the experimental drive of Modernist electronic music with the cosmological perspective of Medieval music theory. Much of his art is inspired by the vitality of outmoded media technologies, like analog audiotape and cathode-ray tube televisions. Compositions and installations of his have been showcased at festivals across the US, as well as internationally in the UK, South Korea, Chile, Belgium, and Mexico.
For more, visit seanrussellhallowell.com and follow @isorhythmics.

ÚLFUR KARLSSON: GRÍMULAUS VEISLA
05.06 - 04.07 2021
Eftir undanfarið covidtímabil með heftum samböndum og innilokun langar okkur að halda veislu. Hitta fólk og og jafnvel faðmast þegar við á. En í málverkunum búa karakterarnir í sinni eigin veröld, grímulausir, óttast allskonar, gera allskonar og gleðjast hvort sem það er viðeigandi eða ekki. Þeirra veisla er alltaf grímulaus. Varlega reynum við að losna við samviskubitið sem hefur fylgt mannlegu samneyti undanfarið og sláum upp veislu. Er í lagi að hafa grímuna bara í vasanum? Er virkilega komið sumar?

Úlfur Karlsson er fæddur í Gautaborg 1988. Hann er með diplóma frá Kvikmyndaskóla Íslands og Myndlistarskólanum á Akureyri og útskrifaðist með BA frá Listaháskólanum í Gautaborg 2012.
Verk Úlfs hafa verið sýnd víða, m.a. í Svíþjóð, Danmörku, Þýskalandi, Vínarborg, Frakklandi, Grikklandi, Lettlandi, Litháen, Kanada og Bandaríkjunum og verk eftir hann eru í eigu einkasafna í Austurríki og Lettlandi og Listasafns Reykjaness. Á Íslandi hefur Úlfur m.a. sýnt í Slunkaríki, D-sal Listasafns Reykjavíkur, Listasafni ASÍ, Gallerí MUTT, Listasafni Reykjaness, og sl. sumar málaði hann stórt veggverk í gömlu síldarverksmiðjunni í Djúpuvík.
www. ulfurkarlsson.com

CARBON – KOLEFNI - vísindi listanna / listin í vísindunum
10.3 – 30.3 og 6.5 - 1.6 2021
1 - Innrás flundru í ferskvatni 10.3 – 16.3
Pétur Guðmundsson með Theresu Henke
2 - Líffræði ferskvatns: ,,Liver of the river – Vængstífð von’’ 17.3 – 23.3
Gunnar Jónsson með Daniel Govoni
3 - Tré og skógar 25.3 – 30.3
Nína Ivanova með Kristjáni Jónssyni
4 - Fuglalíf 6.5 – 11.5
Jón Sigurpálsson með Cristiani Gallo
5 - Þorskurinn : Viljinn til að lifa af 13.5 – 18.5
Ólöf Dómhildur Jóhannsdóttir með Guðbjörgu Ástu Ólafsdóttur
6 - Að passa fjöllin sín 20.5 – 25.5
Björg Sveinbjörnsdóttir með Sigríði Sif Gylfadóttur
7 - KLAK - Duga eða drepast / HATCH - make or break 27.5 – 1.6
Rannveig Jónsdóttir með James Kennedy
---
Rannsóknastjóri Háskólaseturs Vestfjarða Dr. Catherine P. Chambers og gestavinnustofur ArtsIceland ásamt Galleríi Úthverfu / Outvert Art Space á Ísafirði hafa unnið saman um nokkurt skeið að undirbúningi verkefnisins CARBON - KOLEFNI.
Markmið verkefnisins er að leiða saman fólk á vísinda- og listasviðinu til samvinnu um ýmis rannsóknarverkefni og miðla afrakstri samvinnunnar til almennings með sýningum og margvíslegum öðrum miðlunarleiðum. Tilgangurinn er m.a. að gefa vestfirsku listafólki fleiri tækifæri til að þróa og sýna verk sín og gera vinnu þeirra sem starfa í vísindasamfélagi Vestfjarða sýnilegri og styrkja með því vestfirskt rannsóknasamfélag. Gluggasýningarnar í Úthverfu er einungis fyrsti hluti verkefnisins sem mun taka á sig fleiri birtingarmyndir á næstu misserum.

RANNVEIG JÓNSDÓTTIR MEÐ JAMES KENNEDY - KLAK - DUGA EÐA DREPAST // HATCH - MAKE OR BREAK
Karlinn mætir snemma á svæðið og finnur sér góðan blett sem hann ver fyrir öðrum körlum. Þá kemur konan, hún velur sér maka og hrygnir eggjum sínum. Karlinn frjóvgar eggin og konan fer og kemur aldrei aftur. Karlinn verður eftir og ver eggin þar til þau klekjast út. Hann heldur þeim hreinum með því að blaka sporðinum, ver þau fyrir rándýrum og fjarlægir dauð egg. Þegar eggin klekjast út verða nýklakin grásleppuseyðin að sjá fyrir sér sjálf, og mörg lifa ekki af, en þau sem duga, snúa aftur nokkrum árum síðar til að halda hringrásinni gangandi.
--
R. Ég velti fyrir mér eggjunum og ber saman við kvenmannslíkamann. Grásleppa hrygnir um það bil 100.000 eggjum á ári en kona á þrítugs aldri á eftir um 100.000 egg.
J. Egg grásleppunnar og kvenmanns eru mjög ólík. Egg konunnar er um 0.2 mm í þvermáli en egg grásleppunnar 2.5 mm. Þú gætir komið fyrir um það bil 4500 kvenmannseggjum í einu grásleppueggi. Munurinn er svo sá að kvenmannsegg er einungis ein fruma og móðirin veitir allt annað á meðan egg grásleppunnar inniheldur alla þá næringu sem eggið þarfnast þar til það klekst út og í nokkra daga á eftir þar til seyðið nær sér í sína fyrstu máltíð.
///
The male comes to the coast early and finds a nice spot which he defends from other males, the female will then come along and select a mate and lay her eggs. The male fertilises them and the female leaves, never to return. The male will guard the eggs until they hatch. He will keep them clean, fanning them with his tail and fending off predators and removing any eggs which have died. When the eggs hatch, the newly hatched lumpfish now must fend for themselves, and many will not make it, but enough do who will return a few years later to continue the cycle.
--
R: I think of the eggs in comparison with the woman's body. The lumpfish lays 100.000 eggs a year but a woman in her thirties has left around 100.000 eggs.
J: A fish egg and a human egg are very different; a human ovum is about 0.2 mm in diameter while a lumpfish egg is about 2.5 mm. You could fit about 4500 human ovums inside one lumpfish egg. The difference is that the human ovum is a single cell, and the mother will provide everything else. While a lumpfish egg contains all the nutrition the developing embryo needs until it hatches and for a few days after hatching until it catches its first meal.

Rannveig Jónsdóttir (f. 1992) myndlistarmaður skapar innsetningarnar í blandaðri tækni sem spretta oftar en ekki út frá samtali rannsókna og skáldsskapar. Rannveig lauk BA prófi frá Listaháskóla Íslands, 2017 og MFA prófi frá Listaháskólanum í Malmö, 2019. Eftir nám í Svíþjóð starfaði hún um stund fyrir myndlistarmanninn Falke Pisano í Rotterdam áður en hún flutti á Ísafjörð þar sem hún býr nú og starfar. Rannveig hefur tekið þátt í sýningum bæði hér á landi og erlendis.

James Kennedy er líffræðingur hjá Hafrannsóknastofnun. Rannsóknir hans snúast aðallega um grásleppu og hann vinnur nú að því að skoða aldur og vöxt, hvernig stofninn fjölgar sér, tilfærslur milli svæða og breytingar á stofnstærð. Hann tekur líka þátt í að móta tillögur stofnunarinnar um leyfilegan heildarafla við grásleppuveiðar ár hvert. Hann er skoskur að uppruna en hefur búið á Íslandi í sjö ár.
......
Sýningarstjóri er Heiðrún Viktorsdóttir.
Uppbyggingarsjóður Vestfjarða, kol&salt ehf og Ísafjarðarbær styrkja verkefnið.

CARBON – KOLEFNI - vísindi listanna / listin í vísindunum
10.3 – 30.3 og 6.5 - 1.6 2021
1 - Innrás flundru í ferskvatni 10.3 – 16.3
Pétur Guðmundsson með Theresu Henke
2 - Líffræði ferskvatns: ,,Liver of the river – Vængstífð von’’ 17.3 – 23.3
Gunnar Jónsson með Daniel Govoni
3 - Tré og skógar 25.3 – 30.3
Nína Ivanova með Kristjáni Jónssyni
4 - Fuglalíf 6.5 – 11.5
Jón Sigurpálsson með Cristiani Gallo
5 - Þorskurinn : Viljinn til að lifa af 13.5 – 18.5
Ólöf Dómhildur Jóhannsdóttir með Guðbjörgu Ástu Ólafsdóttur
6 - Að passa fjöllin sín 20.5 – 25.5
Björg Sveinbjörnsdóttir með Sigríði Sif Gylfadóttur
7 - Grásleppa 27.5 – 1.6
Rannveig Jónsdóttir með James Kennedy
---
Rannsóknastjóri Háskólaseturs Vestfjarða Dr. Catherine P. Chambers og gestavinnustofur ArtsIceland ásamt Galleríi Úthverfu / Outvert Art Space á Ísafirði hafa unnið saman um nokkurt skeið að undirbúningi verkefnisins CARBON - KOLEFNI.
Markmið verkefnisins er að leiða saman fólk á vísinda- og listasviðinu til samvinnu um ýmis rannsóknarverkefni og miðla afrakstri samvinnunnar til almennings með sýningum og margvíslegum öðrum miðlunarleiðum. Tilgangurinn er m.a. að gefa vestfirsku listafólki fleiri tækifæri til að þróa og sýna verk sín og gera vinnu þeirra sem starfa í vísindasamfélagi Vestfjarða sýnilegri og styrkja með því vestfirskt rannsóknasamfélag. Gluggasýningarnar í Úthverfu er einungis fyrsti hluti verkefnisins sem mun taka á sig fleiri birtingarmyndir á næstu misserum.

GUNNAR JÓNSSON MEÐ DAN GOVONI: ,,LIVER OF THE RIVER - VÆNGSTÍFÐ VON".
,,Stundum er talað um hyporheic svæðið (árbotninn) sem lifur árinnar, búsvæði neðanstraums þar sem fjölbreytt samfélag þrífst og næringarefni eru unnin og skilað upp í strauminn. Þegar hitastigið vex fer kerfið úr jafnvægi og fæðuruglingur á sér stað (trophic mismatch), fæðuvefurinn missir fjölbreytileika sinn og efnaskiptin geta öll magnast þar til kerfið hrynur. Would you rather hardly work but work hard or work hard and hardly work?’’

Gunnar Jónsson er fæddur í Reykjavík árið 1988 en ólst upp á Ísafirði og býr þar og starfar í dag. Gunnar lauk BA-prófi í myndlist frá Listaháskóla Íslands árið 2012. Í verkum sínum rannsakar hann eigin uppruna, sjálfsmynd og umhverfi. Gunnar vinnur meðal annars með vídeó, ljósmyndir og tónlist. Hann er virkur í ýmsu félagsstarfi og er m.a. starfandi formaður Reykvíkingafélagsins á Ísafirði ásamt því að kenna eldri borgurum bæjarins vatnslitun.

Dan Govoni er fæddur í Des Moines, Iowa, Bandaríkjunum árið 1982 en býr nú og starfar á Ísafirði. Hann er ferskvatnsvistfræðingur og rannsakar hlutverk hitastigs í uppbyggingu straumsamfélaga og matarvefja. Rannsóknir hans nýta sér sérstöðu íslensks landslags og náttúrulegar öfgar í hitastigi sem eru fyrir hendi vegna mismunandi áhrifa jarðhita á ferskvatn í lækjum og ám. Hann er með MS í vatnalíffræði frá Hólaskóla í Skagafirði; BA í dýrafræði frá Southern Illinois University-Carbondale; BA í sálfræði frá Drake háskólanum í Des Moines, Iowa; og stundar nú doktorsnám í líffræði við Háskóla Íslands í samvinnu við Háskólann í Alaska Fairbanks, Háskólann á Hólum og Hafrannsóknastofnun.
.......
Sýningarstjóri er Heiðrún Viktorsdóttir
Uppbyggingarsjóður Vestfjarða, kol&salt ehf og Ísafjarðarbær styrkja verkefnið.

CARBON – KOLEFNI - vísindi listanna / listin í vísindunum
10.3 – 30.3 og 6.5 - 1.6 2021
1 - Innrás flundru í ferskvatni 10.3 – 16.3
Pétur Guðmundsson með Theresu Henke
2 - Líffræði ferskvatns: ,,Liver of the river – Vængstífð von’’ 17.3 – 23.3
Gunnar Jónsson með Daniel Govoni
3 - Tré og skógar 25.3 – 30.3
Nína Ivanova með Kristjáni Jónssyni
4 - Fuglalíf 6.5 – 11.5
Jón Sigurpálsson með Cristiani Gallo
5 - Þorskurinn : Viljinn til að lifa af 13.5 – 18.5
Ólöf Dómhildur Jóhannsdóttir með Guðbjörgu Ástu Ólafsdóttur
6 - Að passa fjöllin sín 20.5 – 25.5
Björg Sveinbjörnsdóttir með Sigríði Sif Gylfadóttur
7 - Grásleppa 27.5 – 1.6
Rannveig Jónsdóttir með James Kennedy
---
Rannsóknastjóri Háskólaseturs Vestfjarða Dr. Catherine P. Chambers og gestavinnustofur ArtsIceland ásamt Galleríi Úthverfu / Outvert Art Space á Ísafirði hafa unnið saman um nokkurt skeið að undirbúningi verkefnisins CARBON - KOLEFNI.
Markmið verkefnisins er að leiða saman fólk á vísinda- og listasviðinu til samvinnu um ýmis rannsóknarverkefni og miðla afrakstri samvinnunnar til almennings með sýningum og margvíslegum öðrum miðlunarleiðum. Tilgangurinn er m.a. að gefa vestfirsku listafólki fleiri tækifæri til að þróa og sýna verk sín og gera vinnu þeirra sem starfa í vísindasamfélagi Vestfjarða sýnilegri og styrkja með því vestfirskt rannsóknasamfélag. Gluggasýningarnar í Úthverfu er einungis fyrsti hluti verkefnisins sem mun taka á sig fleiri birtingarmyndir á næstu misserum.

PÉTUR GUÐMUNDSSON OG THERESA HENKE: INNRÁS FLUNDRU Í FERSKVATNI
Theresa Henke er þýskur doktorsnemi sem hefur verið búsett á Ísafirði síðan 2016. Eftir að hún lauk mastersnámi við Háskólasetur Vestfjarða hefur hún haldið áfram rannsóknum sínum við rannsóknarstöð Háskóla Íslands á Vestfjörðum. Rannsóknir hennar snúast um innrás flundru (Platichthys flesus) í íslenskum vötnum. Með því að nota mismunandi verkfæri, þar á meðal þátttöku almennra borgara (citizen science), erfðagreiningu (genetics analysis) og fjarnema fyrir hljóð (acoustic telemetry) kannar hún mismunandi þætti í nýtilkominni tilvist flundrunnar í íslensku ferskvatni til að skilja hvaða áhrif nærvera tegundarinnar hefur á umhverfið sem og á menn. Pétur Guðmundsson er ísfirskur myndlistarmaður, sem fagnar því að vera boðið að taka þátt í gluggaraðsýningum í Gallerí Úthverfu, þar sem saman vinna vísindamenn og listamenn.
,,Kolefni er lífsnauðsynlegt frumefni, sem hefur fengið á sig vont orð vegna mengunar, kolefnisspor.

En Kolefnið eitt er ekki vandinn
ekkert mál að út- og and'inn
En þegar of mikið O
Tengist C, sko
Þá laus hann verður sjálfur fjandinn.

Innrás flundru - Útrás hugmynda. Myndin í glugganum er fjőltákna mynd unnin með kolefni. Kveikjan er rannsóknir Theresu Henke á innrás flundru á strendur Íslands.’’
……………………
Sýningarstjóri er Heiðrún Viktorsdóttir - sími: 618 6701 og netfang: artsiceland@kolsalt.is
Uppbyggingarsjóður Vestfjarða, kol&salt ehf og Ísafjarðarbær styrkja verkefnið.

Jólasöluborð Úthverfu
21.11 - 23.12 2020

Geirþrúður Finnbogadóttir Hjörvar
DOUBLE ACCOUNTING
3.10 – 15.11 2020

Emma Heiðarsdóttir
Breytileg áform / Intentions Variable
29.8 – 26.9 2020

FEROCIOUS GLITTER II
23.5 – 22.8 2020
Einar Þorsteinn - 23.5 – 7.6
Eyborg Guðmundsdóttir - 11.6 – 24.6
Hreinn Friðfinnsson/Sólon Guðmundsson – 27.6 – 12.7
Gabríela Friðriksdóttir 18.7 – 2.8
Donald Judd 8.8 – 22.8

Britta Benno
Kvikul í landslagi / Becoming a Shape of a Land(Scape)
5. – 7.8 2020

Rósa Sigrún Jónsdóttir
AF JÖRÐU / FROM EARTH
13.3 – 5.5 2020

Alina Orav
Circulation of solids
20.2 – 10.3. 2020

MǪRSUGUR 2020
24.12 2019 – 15.02 2020

24.12 - 29.12 ¤ Erika Irmler
30.12 - 04.01 ¤ Sookyung Bae
05.01 - 10.01 ¤ Snorri Ásmundsson
11.01 - 16.01 ¤ Anna Andrea Winther
17.01 - 22.01 ¤ Gabriel Esteban Molina
23.01 - 28.01 ¤ Helen Kirwan
29.01 - 03.02 ¤ Eunjung Hwang
04.02 - 09.02 ¤ Julia Hechtman
10.02 - 15.02 ¤ Megan Arnold

Erika Irmler was born in Spain. She studied graphic design in Barcelona. After her graduation she moved to Switzerland where she continued her studies in Film at Geneva’s Art School, HEAD. Her work since then is mainly with still and moving images. Her work focuses on two main interests: Her desire to understand people, which she explores through their self-presentation and in discussing intimacy. And also, her relationship to landscape, which she captures as dramatic scenery.

In Erika Irmler and Alexa Andrey’s installation “Inside Dance” 20 dancers, professional and non-professional, dance to the music of their choice. The display is simple: a fixed camera, one take, no cuts. The video shown at Gallerí Úthverfa / Outvert Art Space is a selection of 12 of the 20 dancers.

Mǫrsugur er þriðji mánuður vetrar samkvæmt gömlu misseratali. Mǫrsugur er dimmasti tími vetrarins þegar allur lífsandi liggur í dvala. Til að lýsa upp myrkrið munu níu listamenn sem dvelja eða hafa dvalið í gestavinnustofum ArtsIceland varpa verkum sínum á glugga Gallerís Úthverfu við Aðastræti á Ísafirði. Sýningin Mǫrsugur varir í rúmar sjö vikur og sýningar listamannanna standa í fimm daga hver. Gluggi Úthverfu mun taka á sig ýmsar myndir því listafólkið sýnir ýmist eitt eða fleiri verk og sýningarnar eru mismunandi upp byggðar.

Mǫrsugur is the third month of winter according to an old Icelandic calendar. Mǫrsugur is the darkest time of the year when all living breath lies in hibernation. To brighten up those dark weeks nine artists who currently stay or have stayed in ArtsIceland´s guest studios will project their works on the window of Gallerí úthverfa / Outvert Art Space in the center of Ísafjörður. The exhibition Mǫrsugur lasts for almost two months and the individual exhibitions last for five days each. During this time the Outvert Art Space window will take on various images as the nine contributions include one or more works and are structured in various ways.

Leifur Ýmir Eyjólfsson
2.11 - 8.12 2019

Rannveig Jónsdóttir & Karoline Sætre
28.09 - 27.10 2019

Gabriel Esteban Molina
16.09 - 22.09 2019

Þór Sigurþórsson
24.08 - 15.09 2019

FEROCIOUS GLITTER
22.6 – 22.8 2019
Peter Schmidt - 22.6 – 4.7
Svava Skúladóttir - 7.7 – 18.7
Ingólfur Arnarsson – 20.7 – 2.8
Karin Sander – 3.8 – 10.8
Ragna Róbertsdóttir 11.8 – 22.8

Ferocious Glitter er röð stuttra sýninga í Gallerí Úthverfu / Outvert Art Space á Ísafirði. Listamennirnir fimm sem valdir hafa verið til þátttöku í ár eiga sér allir tengingu við menningar- og myndlistarsögu bæjarins. Sýningarstjóri er Gavin Morrison.

Verkefnið samanstendur af tíu tveggja vikna löngum sýningum í Gallerí Úthverfu / Outvert Art Space á Ísafirði sumarið 2019 og 2020. Auk sýninga með verkum Donald Judd, Peter Schmidt, Einars Þorsteins, Sólons Guðmundssonar og fleiri listamanna sem tengjast myndlistarsögu staðarins verða sýnd verk samtímalistamanna, bæði íslenskra og erlendra. Listamennirnir eru valdir með alþjóðleg tengsl bæjarins í gengum aldirnar í huga. Markið verkefnisins er að búa til krafmikla sýningu með örum skiptingum sem kallast á við sögu Ísafjarðar sem stjórnsýslu- og menningarmiðstöðvar um aldir og segir á einhvern hátt myndlistarsögu bæjarins síðustu áratugina og jafnvel lengur.

Sýning Rögnu Róbertsdóttur er fimmta sýningin í sýningaröðinni Ferocious Glitter og sú síðasta í þessum fyrri hluta raðarinnar. Á sýningunni verða myndir unnar með salti úr röðinni Saltscape 2012 - og gólfskúlptúr úr tilskornum hraunsteini sem hún vinnur inn í rýmið. Ragna sýndi síðast á Ísafirði árið 1993 í sama rými sem þá hét Slunkaríki. Á sýningunni vann Ragna með ýmis teikn í rýminu sem hún brást við með innsetningum.

Ragna Róbertsdóttir (f. 1945) er menntuð í myndlist á Íslandi og í Svíþjóð. Hún stundaði nám við Myndlista- og handíðaskóla Íslands á sjöunda áratug síðustu aldar á tíma Kurt Zier og Harðar Ágústssonar. Þá var enn lögð mikil áhersla á teikningu í skólanum og var nemendum þar kennt grundvallaratriði í beitingu ólíkrar tækni og miðla. Eftir að hafa lokið framhaldsnámi við Konst-fac skólanum í Stokkhólmi á árunum 1970-1971, tók Ragna þátt í vakningu sem varð meðal kvenna í myndlist á áttunda áratugnum. Þegar tók að líða á níunda áratuginn fór Ragna að gera list sína að þeirri sem hún er þekktust fyrir í dag. Þá urðu jarðefni ráðandi efniviður í verkum hennar en mörg þeirra eru gerð úr torfi og hraungrýti. Hún hefur aðallega sýnt á Íslandi en einnig í öðrum löndum, eins og Frakklandi, Sviss, Þýskalandi, Danmörku, Bretlandi og Noregi.

Árnið 2018 kom út vegleg bók um höfundarverk Rögnu og er bókin til sölu í Listaverkabókabúð Úthverfu við hliðina á galleríinu ásamt fleiri öndvegisritum um myndlist.

Frekari upplýsingar um verk Rögnu má nálgast á heimasíðu i8: https://i8.is/artists/39-ragna-robertsdottir/works/
Ferocious Glitter is a series of ten two-week exhibitions at Gallerí Úthverfa / Outvert Art Space in Ísafjörður. The five artists chosen for 2019 all have some connections to the town and its cultural history. The curator is Gavin Morrison.

The project will take the form of ten two-week exhibitions over the summers of 2019 and 2020 at Gallerí Úthverfa to create a contemporary and historical anthology of visual art in Ísafjörður. This rapid succession format is, in part, a response to the seasonal shifts in the northern latitudes, where the coming of summer, and it's lengthening of daylight hours, ushers in a frenetic pace of activity and productivity for its inhabitants. The mirroring of this energy in the exhibition format, in conjunction with the intense focus of the gallery space, is aimed to create a dynamic situation that allows the histories and contemporaneous work to be viewed intently but with a broader awareness of relationships between the town and the creativity it has fostered. The rapid turnover of the exhibitions will be documented through exhibition photographs, essays and interviews. At the conclusion of the project these will be collated into a publication that will reflect on the particular situation of Ísafjörður and those artists that have come there over time.

Ragna Róbertsdóttir´s exhibition is fifth in the Ferocious Glitter series and the last one in this year’s part of the series. On display are works made with salt from the Saltscape series (2012 -) and a sculpture installation made with cut lava. Ragna Róbertsdóttir had an exhibition in the same space (then Slunkaríki) in 1993. There she responded to various signs and marks in the exhibition space with installations using various media.

Ragna Róbertsdóttir (born 1945) is an Icelandic visual artist educated in Iceland and Sweden. In the seventies she took an active part in the feminist movement in art with a group of Iceland female artists. And in the early eighties she began working with the motives and the medium she is best known for today when she started using earh materials like turf and lava in her works. Her work has been exhibited extensively in Iceland as well as abroad in France, Switzerland, Germany, Denmark, Britain and Norway.

In 2018 the book Ragna Róbertsdóttir Works 1984-2017 came out. The book is on sale in Outvert Art bookstore next to the gallery.

More information about Ragna Róbertsdóttir and her work can be found on the Gallery i8 website: https://i8.is/artists/39-ragna-robertsdottir/works/

FEROCIOUS GLITTER
22.6 – 22.8 2019
Peter Schmidt - 22.6 – 4.7
Svava Skúladóttir - 7.7 – 18.7
Ingólfur Arnarsson – 20.7 – 2.8
Karin Sander – 3.8 – 10.8
Ragna Róbertsdóttir 11.8 – 22.8

Ferocious Glitter er röð stuttra sýninga í Gallerí Úthverfu / Outvert Art Space á Ísafirði. Listamennirnir fimm sem valdir hafa verið til þátttöku í ár eiga sér allir tengingu við menningar- og myndlistarsögu bæjarins. Sýningarstjóri er Gavin Morrison.
Verkefnið samanstendur af tíu tveggja vikna löngum sýningum í Gallerí Úthverfu / Outvert Art Space á Ísafirði sumarið 2019 og 2020. Auk sýninga með verkum Donald Judd, Peter Schmidt, Einars Þorsteins, Sólons Guðmundssonar og fleiri listamanna sem tengjast myndlistarsögu staðarins verða sýnd verk samtímalistamanna, bæði íslenskra og erlendra. Listamennirnir eru valdir með alþjóðleg tengsl bæjarins í gengum aldirnar í huga. Markið verkefnisins er að búa til krafmikla sýningu með örum skiptingum sem kallast á við sögu Ísafjarðar sem stjórnsýslu- og menningarmiðstöðvar um aldir og segir á einhvern hátt myndlistarsögu bæjarins síðustu áratugina og jafnvel lengur.
Sýning Karin Sander er fjórða sýningin í sýningaröðinni Ferocious Glitter. Á sýningunni verða verk úr röðinni Mailed Paintings (2004) og 4 Audio Pieces (2009). Mailed Painting er grunnaður strigi á blindramma sem er sendur á sýningar viðsvegar um heiminn. Á ferð sinni milli sýninga tekur óvarið verkið á sig ýmis ummerki flutninganna og skráir þannig sögu ferðalagsins. 4 Audio Pieces eru textaverk sem byggja á hljóðum sem fólk notar til uppfyllingar í talmáli. Verkin eru silkiþrykk á pappír unnin í samvinnu við Andreas Uebele.
Karin Sander sýndi síðast á Ísafirði árið 1998 í sama rými sem þá hét Slunkaríki. Á sýningunni voru ,,Hárteikningar‘‘ (Hair Drawings) sem hún vann á staðnum og notaðist við hár fólks sem á vegi hennar varð.
Karin Sander (f. 1957) er þýskur konsept-listamaður. Hún stundaði nám við Staatliche Akademie der Bildenden Künste í Stuttart og Independent Study Program - námsleiðina í Whitney-safninu í New York. Frá 1999 til 2007 var Sander Prófessor við Kunsthochschule Berlin-Weiβensee og frá 2007 hefur hún starfað sem prófessor í myndlist og arkitektúr við Swiss Technology Institute í Zürich í Sviss. Hún hefur einnig verið gestaprófessor við stofnanir eins og Akademie der Bildenden Künste í Karlsruhe, Staatliche Akademie der Bildenden Künste Stuttgart auk CalArts (California Institute of Arts, Los Angeles). Karin Sander er meðlimur í Deutscher Künstlerbund (Samband þýskra listamanna). Verk hennar hafa verið sýnd um allan heima, sérstaklega í Evrópu og Bandaríkjunum. Hún býr og starfar í Berlín og Zürich.
www.karinsander.de
https://i8.is/artists/40-karin-sander/works/
Verkin eru fengin að láni hjá Pétri Arasyni og Rögnu Róbertsdóttur.
Ferocious Glitter is a series of ten two-week exhibitions at Gallerí Úthverfa / Outvert Art Space in Ísafjörður. The five artists chosen for 2019 all have some connections to the town and its cultural history. The curator is Gavin Morrison.
The project will take the form of ten two-week exhibitions over the summers of 2019 and 2020 at Gallerí Úthverfa to create a contemporary and historical anthology of visual art in Ísafjörður. This rapid succession format is, in part, a response to the seasonal shifts in the northern latitudes, where the coming of summer, and it's lengthening of daylight hours, ushers in a frenetic pace of activity and productivity for its inhabitants. The mirroring of this energy in the exhibition format, in conjunction with the intense focus of the gallery space, is aimed to create a dynamic situation that allows the histories and contemporaneous work to be viewed intently but with a broader awareness of relationships between the town and the creativity it has fostered. The rapid turnover of the exhibitions will be documented through exhibition photographs, essays and interviews. At the conclusion of the project these will be collated into a publication that will reflect on the particular situation of Ísafjörður and those artists that have come there over time.
Karin Sander´s exhibition is fourth in the Ferocious Glitter series. On display are Mailed Paintings (2004) and 4 Audio Pieces (2009). Mailed Paintings are primed canvases that have been mailed unwrapped to various exhibitions. Along the way their unprotected surfaces are covered with marks that visually transcribe the distance they travelled. 4 Audio Pieces are text works inspired by sounds that people make to fill in gaps while speaking. They are silk-screen prints on paper and made in collaboration with Andreas Uebele. Karin Sander had an exhibition in Slunkaríki in Ísafjörður in 1998. There she showed Hair Drawings that she worked on locally using hair from the people she met.
Karin Sander (born 1957) is a German conceptual artist. Karin Sander studied at Staatliche Akademie der Bildenden Künste in Stuttgart and at the Independent Study Program (I. S. P.) of the Whitney Museum in New York. From 1999 to 2007, Sander was a professor at the Kunsthochschule Berlin-Weißensee and since 2007 she holds a professorship of Art and Architecture at the Swiss Federal Institute of Technology, Zürich, Switzerland. She has also been a visiting professor at institutions such as Akademie der Bildenden Künste in Karlsruhe, Staatliche Akademie der Bildenden Künste Stuttgart as well as CalArts (California Institute of the Arts, Los Angeles). Karin Sander is a member of Deutscher Künstlerbund (Association of German Artists). Her work has been exhibited worldwide, particularly in Europe and the United States.
She lives and works in Berlin and Zurich.
www.karinsander.de
https://i8.is/artists/40-karin-sander/works/
The works in the exhibition are on loan from Pétur Arason and Ragna Róbertsdóttir

FEROCIOUS GLITTER
22.6 – 22.8 2019
Peter Schmidt - 22.6 – 4.7
Svava Skúladóttir - 7.7 – 18.7
Ingólfur Arnarsson – 20.7 – 1.8
Karin Sander – 3.8 – 10.8
Ragna Róbertsdóttir 11.8 – 22.8

Ferocious Glitter er röð stuttra sýninga í Gallerí Úthverfu / Outvert Art Space á Ísafirði. Listamennirnir fimm sem valdir hafa verið til þátttöku í ár eiga sér allir tengingu við menningar- og myndlistarsögu bæjarins. Sýningarstjóri er Gavin Morrison.

Verkefnið samanstendur af tíu tveggja vikna löngum sýningum í Gallerí Úthverfu / Outvert Art Space á Ísafirði sumarið 2019 og 2020. Auk sýninga með verkum Donald Judd, Peter Schmidt, Einars Þorsteins, Sólons Guðmundssonar og fleiri listamanna sem tengjast myndlistarsögu staðarins verða sýnd verk samtímalistamanna, bæði íslenskra og erlendra. Listamennirnir eru valdir með alþjóðleg tengsl bæjarins í gengum aldirnar í huga. Markið verkefnisins er að búa til krafmikla sýningu með örum skiptingum sem kallast á við sögu Ísafjarðar sem stjórnsýslu- og menningarmiðstöðvar um aldir og segir á einhvern hátt myndlistarsögu bæjarins síðustu áratugina og jafnvel lengur.

Sýning Ingólfs Arnarssonar er þriðja sýningin í sýningaröðinni Ferocious Glitter. Til sýnis eru blýantsteikningar, gerðar á árunum 2016-18. Þær eru unnar með fjölmörgum lögum af krossskyggingu, þéttriðnu neti fínna lína unnar með hörðu ritblýi. Myndirnar kalla fram flöktandi og fljótandi sýn hjá áhorfandanum. Hver teikning er sérheimur en saman mynda þær einn takt og heild.

Þetta er í þriðja sinn sem Ingólfur sýnir á þessum stað (áður Slunkaríki og nú Úthverfa) en hann var fyrstur til að sýna í Slunkaríki 1985 og hélt svo aftur sýningu 1995.

Ingólfur Arnarsson (f.1956) hefur verið virkur í íslensku listalífi á síðustu áratugum sem myndlistarmaður, kennari og sýningastjóri. Hann stundaði nám á Íslandi og í Hollandi á árunum 1976 til 1981. Af nýlegum sýningum má nefna Jarðhæð í Listasafni Reykjavíkur síðasta vetur og samsýningu hans og Sachiko M í Galleríi i8 árið 2014. Frá árinu 1992 hafa verk Ingólfs verið hluti fastasýningar listamiðstöðvarinnar Chinati Foundation í Marfa Texas sem stofnuð var af bandaríska listamanninum Donald Judd en Judd sýndi í Slunkaríki árið 1992. Ingólfur er einn af stofnfélögum Suðurgötu 7 og var meðstjórnandi sýningasalarins Önnur hæð ásamt Pétri Arasyni. Ingólfur var deildarstjóri fjöltæknideildar Myndlistar- og handíðaskólans á árunum 1983 til1993 og var prófessor við Listaháskóla Íslands á árunum 2010 til 2017.

Sjá nánar. https://i8.is/artists/130-ingolfur-arnarsson/works/ - Verkin eru fengin að láni frá Gallerí i8

Ferocious Glitter is a series of ten two-week exhibitions at Gallerí Úthverfa / Outvert Art Space in Ísafjörður. The five artists chosen for 2019 all have some connections to the town and its cultural history. The curator is Gavin Morrison.

The project will take the form of ten two-week exhibitions over the summers of 2019 and 2020 at Gallerí Úthverfa to create a contemporary and historical anthology of visual art in Ísafjörður. This rapid succession format is, in part, a response to the seasonal shifts in the northern latitudes, where the coming of summer, and it's lengthening of daylight hours, ushers in a frenetic pace of activity and productivity for its inhabitants. The mirroring of this energy in the exhibition format, in conjunction with the intense focus of the gallery space, is aimed to create a dynamic situation that allows the histories and contemporaneous work to be viewed intently but with a broader awareness of relationships between the town and the creativity it has fostered. The rapid turnover of the exhibitions will be documented through exhibition photographs, essays and interviews. At the conclusion of the project these will be collated into a publication that will reflect on the particular situation of Ísafjörður and those artists that have come there over time.

Ingólfur Arnarsson’s exhibition is the third in the Ferocious Glitter series. On display are pencil drawings, made in the years 2016-2018. They are made with a multitude of layers of cross-hatching, a finely woven net of thin lines made with hard pencil. The images evoke a flickering and floating vision within the viewer. Each drawing is unique but together they form one beat and one whole.

This is the third time that Ingólfur shows in this space (former Slunkaríki and now Úthverfa). He had the first exhibition when Slunkaríki opened in 1985 and had another exhibition in 1995.

Ingólfur Arnarsson (b. 1956) has been active on the Icelandic art scene for some decades, as an artist, teacher and curator. He studied art in Iceland and the Netherlands in the years 1976-1981. Recent exhibitions include Jarðhæð (Ground Level) of the Reykjavík Art Museum Hafnarhús in 2018 and his joint exhibition with Sachiko M in Gallery i8 in 2014. Since 1992 Ingólfur’s works have been part of the permanent exhibition at the Chinati Foundation’s Art Center in Marfa Texas which was founded by the American artist Donald Judd who had his first private exhibition in Iceland in Slunkaríki in 1992. Ingólfur is one of the founding members of Suðurgata 7 and co-directed Second Floor with Pétur Arason. Ingólfur was Head of Department at the School of Arts and Crafts in Reykjavík in 1983-1993 and Professor at the Iceland University of the Arts in 2010-2017.

For more information: https://i8.is/artists/130-ingolfur-arnarsson/works/ - The works are on loan from Gallery i8.

FEROCIOUS GLITTER
22.6 – 22.8 2019
Peter Schmidt - 22.6 – 4.7
Svava Skúladóttir - 7.7 – 18.7
Ingólfur Arnarsson – 20.7 – 1.8
Karin Sander – 3.8 – 10.8
Ragna Róbertsdóttir 11.8 – 22.8

Ferocious Glitter er röð stuttra sýninga í Gallerí Úthverfu / Outvert Art Space á Ísafirði. Listamennirnir fimm sem valdir hafa verið til þátttöku eiga sér allir tengingu við menningar- og myndlistarsögu bæjarins. Sýningarstjóri er Gavin Morrison.

Verkefnið samanstendur af fimm tveggja vikna löngum sýningum í Gallerí Úthverfu / Outvert Art Space á Ísafirði sumarið 2019 og 2020. Auk sýninga með verkum Donald Judd, Peter Schmidt, Einars Þorsteins, Sólons Guðmundssonar og fleiri listamanna sem tengjast myndlistarsögu staðarins verða sýnd verk samtímalistamanna, bæði íslenskra og erlendra. Listamennirnir eru valdir með alþjóðleg tengsl bæjarins í gengum aldirnar í huga. Markið verkefnisins er að búa til krafmikla sýningu með örum skiptingum sem kallast á við sögu Ísafjarðar sem stjórnsýslu- og menningarmiðstöðvar um aldir og segir á einhvern hátt myndlistarsögu bæjarins síðustu áratugina og jafnvel lengur.

Texti um listakonuna fenginn að láni af heimsíðu Safnasafnsins:
Svava Skúladóttir [1909-2005] fæddist á Ísafirði 1909 og ólst þar upp uns móðir hennar andaðist 1937, þá flutti hún suður til Amalíu systur sinnar og eiginmanns hennar Halls Hallssonar, tannlæknis í Reykjavík, og vann á heimili þeirra meðal annars við uppeldi barna þeirra. Árið 1972 fékk hún íbúð til afnota hjá Öryrkjabandalagi Íslands í Hátúni 10a og undi sér þar vel.
Svava byrjaði fljótlega að stunda verkstæði hjá félagsstarfi eldri borgara í Norðurbrún 1, og þar vakti hún fljótt athygli kennara sinna fyrir sérstaka nálgun að efnum og aðferðum. Fyrstu árin leiðbeindi Valgerður Briem henni um meðferð vatnslita, síðan tók Helga Pálína Brynjólfsdóttir við og sagaði til litla viðarkubba eftir teikningum hennar, þekktar kirkjur og burstabæi, en einnig virkisbrýr og kastala. Undir handleiðslu Sigríðar Ágústsdóttur bjó Svava til tjáningarrík leirverk af miklum áhuga og krafti, svo sem konur með börn á höfðinu, peysufatafrúr, kaffistell, könnur og skálar, sem hrifu fólk vegna barnslegrar einlægni og útlits.
Stofnendur Safnasafnsins sáu verk Svövu fyrir tilviljun, keyptu allt sem þeir gátu og skipulögðu sýningar á verkum hennar í Nýlistasafninu 1991 og 1997. Vöktu þær mikla hrifningu meðal myndlistarmanna. Síðar gaf Sigríður Ágústsdóttir Safnasafninu fjölda verka sem hún hafði fengið hjá Svövu vinkonu sinni, en meginþorri verka Svövu er varðveittur í Safnasafninu. -
http://www.safnasafnid.is
Verkin á sýningunni eru fengin að láni hjá Safnasafninu og fjölskyldu frænda listakonunnar Gunnlaugs Jónassonar og konu hans Láru Gísladóttur.

IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII

Ferocious Glitter is a series of five two week exhibitions at Gallerí Úthverfa / Outvert Art Space in Ísafjörður. The five artists chosen all have some connections to the town and its cultural history. The curator is Gavin Morrison.

The project will take the form of fve back-to-back two week exhibitions at Gallerí Úthverfa, Ísafjörður, to create an anthology over the summers of 2019 and 2020. This rapid succession format is, in part, a response to the seasonal shifts in the northern latitudes, where the coming of summer, and it's lengthening of daylight hours, ushers in a frenetic pace of activity and productivity for its inhabitants. The mirroring of this energy in the exhibition format, in conjunction with the intense focus of the gallery space, is aimed to create a dynamic situation that allows the histories and contemporaneous work to be viewed intently but with a broader awareness of relationships between the town and the creativity it has fostered. The rapid turnover of the exhibitions will be documented through exhibition photographs, essays and interviews. At the conclusion of the project these will be collated into a publication that will reflect on the particular situation of Ísafjörður and those artists that have come there over time.

Svava Skúladóttir [1909-2005] was born and brought up in Ísafjörður. She started taking classes in watercolour, ceramics and wood-carving rather late in life and when the founders of The Icelandic Folk and Outsider Art Museum discovered her work, purchased what they could find and exhibited her work in The Living Art Museum in 1991 and 1997. 203 of Svava´s works are now preserved in The Icelandic Folk and Outsider Art Museum´s collection. - http://www.safnasafnid.is

All the works in this show are on loan from The Icelandic Folk and Outsider Art Museum and from Lára Gísladóttir and Gunnlaugur Jónason´s family collection of her work.

FEROCIOUS GLITTER
22.6 – 22.8 2019
Peter Schmidt - 22.6 – 4.7
Svava Skúladóttir - 7.7 – 18.7
Ingólfur Arnarsson – 20.7 – 1.8
Karin Sander – 3.8 – 10.8
Ragna Róbertsdóttir 11.8 – 22.8

Ferocious Glitter er röð stuttra sýninga í Gallerí Úthverfu / Outvert Art Space á Ísafirði. Listamennirnir fimm sem valdir hafa verið til þátttöku eiga sér allir tengingu við menningarsögu bæjarins. Sýningarstjóri er Gavin Morrison.

Peter Schmidt (1931-1980) var enskur listamaður af þýskum uppruna sem kom til Ísafjarðar 1978 til að vinna að list sinni og setja upp sýningu í Bóksafninu sem þá var í Sundhallarbyggingunni við Austurveg. Á meðan á dvölinni stóð skrifaði hann bréf til vinar síns tónlistarmannsins Brian Eno þar sem hann segir m.a. ,,Ísafjörður er lítill bær á flatri landspildu sem stingst út í fjörð, á báðar hliðar eru há fjöll. Stærðarhlutföllin eru villandi hérna... Það er frekar svalt og skýjað nær allan tímann, en það blikar grimmt á vatninu – svolítið eins og í Skotlandi bara sterkar‘‘. Heiti sýningaraðarinnar er fengið úr þessu textabroti.

Peter Schmidt og Brian Eno áttu sér langa sögu samvinnu, allt frá Oblique Strategies (1975), spilabúnka með setningum til hvatningar fyrir listamenn, til þess að vinna saman að hönnun umslaga fyrir plötur Eno, t.d. Taking Tiger Mountain (1974) og prentaðar myndir sem fylgdu plötunni Before and After Science (1977). Schmidt var virkur þátttakandi í ,,avant garde‘‘ listasenunni í London, með Eno, og var skáld, flutti raftónlist á sviði auk myndlistarinnar. Þó stóð hugur hans alla tíð til þess að mála, oft með vatnslitum, sem var óvenjulegt fyrir róttækan listamann í London á þeim tíma. Þessar vatnslitamyndir eru oftar en ekki af landslagi og hafa yfir sér loftkenndan blæ eins og úr öðrum heimi, og sem slíkar virðast þær nátengdar áhuga hans á Íslandi.

Á sýningunni eru nokkrar vatnslitamyndir sem hann málaði á meðan hann dvaldi á Ísafirði, auk sýnishorna af ljóðunum hans; plötu-umslög sem hann hannaði og listaverkabækur.
IIIIIIIIIIIIIII
Ferocious Glitter is a series of five two week exhibitions at Gallerí Úthverfa / Outvert Art Space in Ísafjörður. The five artists chosen all have some connections to the town and its cultural history. The curator is Gavin Morrison.

Peter Schmidt (1931-1980) was an English artist who first came to Ísafjörður in 1978 to spend time making work and to create an exhibition at The Library in Sundhöll. Also during that stay he wrote a letter to his friend the musician Brian Eno, in which he wrote, “Ísafjörður is a small town built on a piece of flat land which juts into a fjord, on either side of which are high mountains. Sizes are deceptive here... It is quite cool and cloudy most of the time, but the water has a ferocious glitter – rather like Scotland only more so” It is from this excerpt that this exhibition series takes its name. Schmidt and Eno had an extensive history of collaboration, from Oblique Strategies (1975), a deck of cards with creative prompts for artists, through to working on the design for Eno's record releases, such as the cover of Taking Tiger Mountain (1974) and offset prints which were included with the record Before and After Science (1977). Schmidt was part of the avant garde scene in London, with Eno, and was a poet, performer as well as an artist. Yet throughout his career he had an attention to painting, often in watercolours, a rather unexpected medium for a radical London artist at the time. These watercolours are often landscapes with an almost ethereal quality, and as such seem closely related to his interests in Iceland.

This exhibition draws together a number of the paintings which he made during his time in Ísafjörður, as well as examples of his poetry, record sleeves he designed and artist books which he made.

http://www.peterschmidtweb.com/

Anna Andrea Winther
PÖNNUKÖKUVERKUN
8. - 17. júní 2019

,,Saltfiskvinnsla fyrri tíma á Ísafirði birtist mér einkum í gegnum myndir og landslag bæjarins. Ég sé fyrir mér konur standa í stöðvum við fjöruna. Þær taka við fisknum, þvo upp úr vatni með snöggum hreyfingum, salta og stafla. Flakið er svo lagt flatt á steinabreiðuna og því snúið reglulega meðan það þurrkast í sólinni. Loks er fisknum staflað í háar og myndarlegar stæður sem minna mig á múrvegg. Ég set hreyfingarnar þeirra í samhengi við hvernig amma mín bakar pönnukökur. Hún stendur við eldhúshelluna sem stillt er á lágan hita. Blandar þurrefnum í mjólk og hrærir saman. Hellir síðan deiginu sem mótast í þunnan flöt þegar hún handleikur smjörsmurða pönnuna. Hver á fætur annarri staflast pönnukökurnar upp og mynda háa stæðu á myndskreyttum diski.’’

PÖNNUKÖKUVERKUN Önnu Andreu Winther er gjörningur þar sem hún sviðsetur stöðvar byggðar á vinnuaðstöðu kvenna í saltfiskvinnslunni á Ísafirði á 19. og 20. öld og verkar pönnuköku uppskrift ömmu sinnar, sem ættuð er frá Ísafirði, samkvæmt þeim aðferðum. Hún gerir tilraun til þess að kynnast hálf framandi vinnu formæðra sinna í gegnum uppskrift sem er henni kunnug og kær. Í þessu ferli er ólíkum uppskriftum eða verkunarhefðum íslenkra kvenna frá mislangri fortíð fléttað saman.

Anna Andrea Winther (f. 1993) er íslensk myndlistakona sem starfar í Reykjavík. Hún útskrifaðist með BA-gráðu í myndlist frá Listaháskóla Íslands vorið 2018 ásamt því að hafa lokið skiptinámi við Skúlptúrdeild Edinburgh College of Art. Einnig lauk hún starfsnámi hjá Önnu Rún Tryggvadóttur árið 2018. Hún hefur tekið þátt í ýmsum samsýningum bæði innanlands og erlendis á borð við Arts In the Environment (Helsinki, FIN) og Út á tún (Listasafn Reykjavíkur, Kjarvalsstaðir, ÍS) ásamt einkasýningunum Ein með engu (Sunnutorg, ÍS) og Skiljum ekki baun (Harbinger Gallery,ÍS). Pönnukökuverkunin er önnur einkasýning hennar eftir útskrift.

www.annawinther.com

Verkefnið er styrkt af Vestfjarðastofu, Myndlistarsjóði og ArtsIceland.

Snorri Ásmundsson
ÓÐUR TIL ÍSAFJARÐAR
20.4 – 26.5 2019

Á sýningunni ÓÐUR TIL ÍSAFJARÐAR eru málverk og vídeó af persónum úr bæjarlífi og sögu Ísafjarðar. Snorri dvaldi í gestavinnustofum ArtsIceland á Ísafirði í tvær vikur í aðdraganda sýningarinnar og er hún innblásin af þeim hughrifum og þeirri upplifun sem hann varð fyrir.
Snorri Ásmundsson (f. 1966) leitast við að hafa áhrif á samfélagið með opinberum listauppákomum. Hann hefur síendurtekið hreyft við samfélaginu með fjölbreyttum og eftirtekatarverðum sýningum þar sem hann vinnur með samfélagsleg ,,tabú‘‘ sem tengjast m.a. pólítík og trúarbrögðum. Snorri ögrar félagslegum gildum og skoðar mörk náungans og sín eigin, en fylgist jafnfram grannt með viðbrögðum áhorfandans.
Snorri Ásmundsson´s exhibition ODE TO ÍSAFJÖRÐUR consist of some paintings and videos he worked on during his two week stay at the ArtsIceland residency in Ísafjörður. The exhibition is inspired by the impressions and emotions he has experienced during his stay.
Snorri Ásmundsson (born 1966) seeks to make a difference in society through public performances. He has often succeeded in raising avareness with intriguing projects where he works with social "taboos" related to politics and religion. He challenges societal standards and investigates his fellows´ and his own limitations, while paying close attention to the viewers responses.

Claudia Hausfeld
SURFACE TRANSFER
16.2 – 24.3 2019
Í verkunum á sýningunni "Surface Transfer" fæst Claudia Hausfeld við ljósmyndir og furðuleg tengsl þeirra við raunveruleikann. Hún leggur upp með að kryfja bók Vilém Flussers "Towards a Philosophy of Photography" og taka glósur sem hún setur fram sem myndir af hugsunum hans. Ljósmyndainnsetningin samanstendur af 30 handgerðum silfurprentverkum en með þeim kannar hún möguleikann á því að sigrast á fyrirframákveðinni virkni myndavélarinnar og tengja myndina við eigin staðbundnu tilvísun.
Claudia (f. 1980 í Berlín) setur spurningamerki við áreiðanleika ljósmyndarinnar og innbyggð tengsl hennar við raunveruleikann. Um þessar mundir einbeitir hún sér að ljósmyndatækni sem gefur svigrúm til að kanna og prófa kjarna greinarinnar. Claudia Hausfeld er útskrifuð með BA frá Listaháskóla Íslands og próf í ljósmyndun frá Listaháskólanum í Zürich í Sviss. Auk þess að vinna að eigin verkum starfrækir hún ljósmyndaverkstæði við Listaháskóla Íslands. Hún býr og starfar í Reykjavík.
In her exhibition “Surface Transfer”, Claudia Hausfeld deals with photography and its uncanny relationship to reality. As a point of departure she dissects Vilém Flussers book “Towards a Philosophy of Photography” by taking notes and turning them into images of his thoughts. Her photographic installation, consisting of 30 handmade silverprints, explores possibilities to overcome premeditated functions of the camera and to connect the image to its spatial referent.
Claudia (b.1980 in Berlin) questions the reliability of the photographic image and its inherent connection to reality. Her current focus lies with analogue techniques that allow photography to test and explore its own essence. She holds a BA from the Iceland Art Academy and a diploma in photography from the University of Fine Arts Zürich, Switzerland. Alongside her own work, she is managing the photography workshop at the Iceland Art Academy. She lives and works in Reykjavík.

Mǫrsugur
12.12 2018 – 22.1 2019
Mǫrsugur er þriðji mánuður vetrar samkvæmt gömlu misseratali. Mǫrsugur er dimmasti tími vetrarins þegar allur lífsandi liggur í dvala. Af því tilefni munu sex íslenskir listamenn varpa verkum sínum á glugga Gallerís Úthverfu við Aðalstræti á Ísafirði. Sýningin Mǫrsugur varir í sex vikur og er hver vika tileinkuð einum listamanni. Gluggi Úthverfu mun taka á sig ýmsar myndir því listafólkið sýnir ýmist eitt eða fleiri verk og sýningarnar eru mismunandi upp byggðar.

Arngrimur Sigurðsson 12.-18.des
Rakel McMahon 19.-25.des
Logi Leó Gunnarsson 26.des - 1.jan
Sigthora Odins 2.- 8.jan
Fritz Hendrik 9.-15.jan
Dagrún Aðalsteinsdóttir 16.-22.jan

Maria & Natalia Petschatnikov
Learning to read Icelandic patterns ..
29.9 - 25.11 2018

,,Iceland from the first glance strikes us with its astonishing beauty. We feel like we've either landed on another planet or found ourselves inside a work of art. Our visual senses are stimulated to such a heightened degree, that we are starting to doubt the actual existence of this place and our presence in it, sometimes toying with an idea, that we've been pasted into the marvelous landscape by virtue of Photoshop... Our one month stay in Ísafjörður was a modest attempt to understand this place. We are learning to "read" the landscape, the people, their view on the rest of the world and on themselves. We were particularly interested in getting to know some local farmers, who were kind enough to let us glimpse into their unique world. Our discoveries are documented in forms of painterly sketches. We are inviting the viewers to step inside our “studio" and become a part of the project, that we most certainly will develop further.‘‘

www.petschatnikov.de

LJÓÐVAKA
24.08 – 26.08 2018
Tvö skáld, Brynjar Jóhannesson og Jón Örn Loðmfjörð, lesa upp úr óútgefnu ljóðahandriti og ritstýra hvorum öðrum í 48 tíma samfleytt. Textinn verður til í stöðugri endurskoðun og því síbreytilegur, hver upplestur á sama tíma frumflutningur á nýjustu útgáfu og tilefni til frekari endurskoðunar. Úr ferlinu verður til bók sem kemur út síðar.
....................
Two poets, Brynjar Jóhannesson and Jón Örn Loðmfjörð read from unpublished poetry manuscript and edit each others texts for 48 hours. The texts, everchaning and fluid, will be edited constantly throughout the 48 hour event. The results from the process will be puplished in a book later.

Unnar Örn
Þættir úr náttúrusögu óeirðar || On the Natural History of Unrest
11.08 - 9.09 2018
Sýningin Þættir úr náttúrusögu óeirðar markar endalok vettvangsathugunar Unnars Arnars á sögu óeirðar hér á landi þar sem hann hefur kannað hvernig óeirð birtist í sameiginlegu minni þjóðarinnar með margvíslegum hætti. Unnar hefur beint sjónum að togstreitunni á milli opinberrar sögu samfélagsins og frásagna úr lífi einstaklinga í verkum sínum, en að undanförnu hefur hefur hann einblínt á birtingarmyndir af átökum og óhlýðni fjöldans. Verk með áþekku viðfangsefni voru m.a. í sýningunum Brotabrot úr afrekasögu óeirðar: II. hluti á Listasafn ASÍ árið 2014, sýningunni Niðurinn í Safni Jóns Sigurðssonar á Hrafnseyri við Arnarfjörð árið 2015 og sýningu Þættir úr Náttúrusögu óeirðar í Harbinger sýningarrými í Reykjavík árið 2016.

Líkt og oft áður er hluti verkanna sem Unnar Örn sýnir í formi prentaðs efnis, útgáfu sem taka má með sér af sýningunni. Að þessu sinni er það bók sem samnefnd er sýningunni og inniheldur ljósmyndir sem birta óeirð af einhverju tagi. Þær sýna hvers kyns samkomur sem farið hafa fram hérlendis; mótmæli, fjöldagöngur, jafnvel hátíðir eða formlegar athafnir valdhafa. Ljósmyndirnar spanna tímabilið frá 1880 til dagsins í dag en verkið er að mestu leyti unnið upp úr heimildum af Ljósmyndasafni Reykjavíkur. Útgáfan sýnir hvernig Unnar beitir miðli bókarinnar á markvissan hátt til að að draga fram og skoða viðfangsefni sín á sjónrænan hátt. Verkið bætist í safn bókverka sem hann hefur gefið út á síðustu 10 árum og mynda einstakt höfundarverk íslensks myndlistarmanns.
Unnar Örn lauk Mastersnámi við Listaháskólann í Malmö árið 2003 og útskrifaðist frá Myndlista- og Handíðaskóla Íslands árið 1999. Í myndlist sinni vinnur Unnar Örn gjarnan með staðreyndir, frásagnir og merkingu Sögunnar, og gefur henni annað samhengi innan ramma myndlistarinnar.
On the Natural History of Unrest
The exhibition On the Natural History of Unrest marks the end of Unnar Örn‘s field observations into the history of unrest in this country where he has examined how unrest appears in the collective memory of the nation from various perspectives. Unnar has looked in his works at the tug of war between the official history of society and narratives from the lives of individuals, but recently he has focused mainly on the manifestation of strife and the disobedience of the masses. Works with similar themes were to be found in the exhibitions Fragments from The Deeds of Unrest: part II, in the ASÍ Art Gallery in 2014, and Murmuring in the Jón Sigurðsson Museum in Hrafnseyri in Arnarfjörður in 2015.
As often before, part of the works which Unnar Örn exhibits is in the form of printed matter, publications which can be taken from the exhibition. This time it is a book with the same title as the exhibition, which contains photographs which represent unrest of some kind. They show what kind of gatherings have taken place in this country, demonstrations, protest marches, even festivals or official acts of the authorities. The photographs span the period from 1880 to our time, but the work is mainly assembled from the sources of the Reykjavik Museum of Photography. The publication shows how Unnar applies the medium of the book in a focused manner to bring out and study his subject matter visually. The work is an addition to a collection of book works he has published during the last ten years, which comprises a unique authorial work of an Icelandic visual artist.
The title, On the Natural History of Unrest, and the format of a small paperback reminds us of an educational textbook. But what history is told here? Unlike the textbook we are not confronted with a linear narrative where events are related chronologically, because the sources Unnar Örn is using have long since lost their original objectives and meanings. A source reference to one event becomes a memory of another in the retrospect of time. Photographs are always staged, the camera frames a certain subject matter and simultaneously excludes another. A new narrative transpires where Unnar Örn repeats the act by reframing the picture and draw our attention to the tension on the picture plane. In the photos on the wall of the gallery, which are not in the book, another basic technique of photography is used by displaying them in the negative. The works are literally negative, light and shadows have been turned around, suggesting the condition of unrest.
What do the photos show us? We meet conflict on the picture plane, it says in the text by Sigurjón Baldur Hafsteinsson in the book, and we become surprised when we stand before unknown photographs. When we stand before the works in the exhibition, we sometimes may think of that which differentiates the real actions of the masses and their visual representation in history. An indeterminate idea of solidarity comes through, a memory of unrest that took place and may even take place again. As a whole, the exhibition On the Natural History of Unrest, therefore, does not mark an end, but rather the continued observations by Unnar Örn of the representations which relate to the collective memory of the people, where the boundaries between what is registered and staged, and what has not yet found its way into the official narrative of the nation, are identified.
H. K. Rannversson - English translation: Gauti Kristmannsson

Prent & vinir – Sigurður Atli Sigurðsson
MERKILÍNA|LINE OF REASONING
16.06 – 29.07 2018
Á sýningunni Merkilína – Line of Reasoning í Gallerí Úhverfu sýnir Sigurður Atli stór tjöruprent sem prentuð voru á Ísafirði með jarðvegsþjöppu. Síðastliðin ár hafa Leifur Ýmir Eyjólfsson og Sigurður Atli Sigurðsson unnið saman að verkefninu Prent & vinir og sýnt í Hafnarborg, Nýlistasafninu, Myndhöggvarafélaginu, Harbinger, Íslenskri grafík, Listasafni Reykjavíkur, Listasafni Íslands, í New York, Aþenu og víðar. Innsetningar þeirra vinna með hugmynda- og aðferðafræði prentlistarinnar í ýmsum birtingarmyndum. Núverandi innsetning þeirra á Listasafni Íslands svipar til sjoppu við Miðjarðarhafið, en innsetningin nýtist einnig sem kennslustofa, kaffistofa, sýningarstaður og félagsmiðstöð.
_____________
In Line of Reasoning, Sigurður Atli Sigurðsson manipulates a two-word conversation and repetitive imagery to explore the complex relationship between language and meaning. His word prints have dual roles as mimetic objects and abstract representations of language that evoke the human condition and challenge its conventions.
Sigurður Atli exploits language's function as a tool for communication by highlighting the importance of each process he uses. A clear relationship is constructed between productivity within Icelandic society and the artistic production of each print as each woodcut is printed using organic wood tar sourced in Ísafjörður. The soil compressor used to press each woodcut further alludes the series to mechanical and industrial productivity. When exhibited together, the prints form a metaphorical production line which captures the recurring structure of everyday life.
Language is used within the series as a social agent and potentially contestory activity. Merkilína, industrial string that translates into English as 'line of reasoning', is monoprinted onto the canvas using puddles of tar. In order to communicate effectively, an individual's line of reasoning is required to be logical and coherent, whereas the tar is viscous and has a pungent odour that activates the senses.
It is possible to consider that there is performativity present within printmaking through its creation of successive conversations. However, truth and ideals change with context; definite meaning cannot be transmitted through linguistic communication as each individual holds different value systems. In Exchange of Words, the simple conversation of "What?" and "Nothing." is endlessly complex and entirely subjective as each viewer's perception has the power to control the meaning of each word.
Line of Reasoning highlights how multiple potential readings of words can lead to miscommunication. Sigurður Atli uses printmaking as an important system of signs to depict language describing its own limitations. It is the viewer's task to determine the nature of the conversation by reflecting upon their own personal experiences. - Kate Kennedy

Unndór Egill Jónsson
19.5 – 10.6 2018
SPÝTU BREGÐUR
Á gresjum Afríku heyrist grunnsamlegt þrusk og antilópunar snúa allar snöggt við og sperra eyrun í átt að hljóðinu. Þeim bregður og þær verða samstundis hræddar um líf sitt og þá um leið meðvitaðari um tilvist sína sem aldrei fyrr. En er hægt að bregað meðvitund inn í gamla spýtu? Á sýningunni má sjá vél sem með ákveðnu millibili skapar andartak þar sem spýtu bregður. Með því að bregða henni ítrekað með taktföstu millibili leitast listamaðurinn við að bregða meðvitund inn í spýtuna. Spurningin er hvort það sé jafnvel orðið of seint, líkt og fyrir eina ólukkans antílópu á gresjum Afríku.
Unndór Egill Jónsson (f. 1978) útskrifaðist með BA-gráðu frá myndlistardeild Listaháskóla Íslands árið 2008 og lauk síðan MFA-námi frá Valand School of Art í Gautaborg árið 2011. Undanfarin ár hefur hann sýnt bæði á Íslandi og erlendis, þar má nefna Momentum Design í Moss Noregi; Ríki, flóra, fána, fábúla í Listasafni Reykjavíkur, By Waters í Helsinki, Tammesari í Finnlandi og Tendenser 2018 - Give it time í Galleri F 15 í Moss, Noregi. Árið 2017 sá Unndór um sýningarrýmið Harbinger í Reykjavík í samstarfi við myndlistarkonuna Unu Margréti Árnadóttir. Unndór býr og starfar í Reykjavík.

Freyja Eilíf
31.3 – 29.4 2018
Virtual Space | Sýndarrými
Í SÝNDARRÝMINU er gestum boðið að upplifa leiðslu inn á stafrænar víddir gegnum vídjó-, texta-, hljóð- og listaverk sem myndlistarkonan Freyja Eilíf vann í samvinnu við meðvitund tölvunnar sinnar og í gegnum hugleiðslutilraunir þar sem hún mætti öndum af hinu stafræna sviði. Sýningin er unnin sem rými, sýndarrými, byrjunarreitur fyrir ferðalag mannshugans inn á svið rafrænna og stafrænna vídda.
“Velkomin í sýndarrýmið, þar sem tölvuandar birtast sem persónugerðir stafrænir blendingar inni í þínum eigin sýndarveruleika” - Brot úr textaverkinu “Leiðsla inn á stafrænar víddir”
FREYJA EILÍF (f. 1986) býr og starfar í Reykjavík þar sem hún hefur rekið Ekkisens sýninga- og viðburðarými frá útskriftarári sínu 2014, ásamt því að starfa sjálfstætt sem myndlistarkvendi. Hún hefur unnið að sýningum í Reykjavík, á Egilstöðum, Seyðisfirði og nú Ísafirði, sem og í Bretlandi, Þýskalandi, Finnlandi, Eistlandi og Noregi. Freyja hlaut laun úr sjóði listamannalauna í sex mánuði á árinu 2018. Nánari upplýsingar: www.freyjaeilif.com
........................
In the VIRTUAL SPACE guests are invited to meditate into digital dimensions through visual-, text-, sound- and artwork by artist Freyja Eilíf, which she created in collaboration with the consciousness of her own computer and through experimental meditations where she breathed in the digital world. The exhibition is installed as a place for a personal virtual space, the starting point for the journey of the human mind into the range of electronic and digital dimensions.
"Welcome to the virtual space, where computer spirits manifest as your personal digital hybrids in your very own virtual reality" - Text from "Meditation into Digital Dimensions‘‘
FREYJA EILÍF (born 1986) lives and works in Reykjavik where she has directed Ekkisens Art Space since the year of her graduation in 2014, as well as working independently as a visual artist. She has exhibited her work in Reykjavík, Egilstaðir, Seyðisfjörður and now Ísafjörður in Iceland, as well as in the U.K., Germany, Finland, Estonia & Norway. Freyja received artists salary from the artist salary fund for six months in the year of 2018. More information: www.freyjaeilif.com

Ásta F. Sigurðardóttir
3.3 – 25.3 2018
Í gegn um og til / Through & Towards
Svartur köttur í köldum kjallara saumar hey í og til endurgerðar á morgunfirði. Áhorfandinn heldur áfram en heimsækir það sem er léttilega tekið með. Í gegn um og til er eins og ör, bæði í formi og líkama. Til staðar en samt eitthvað sem er liðið og er ekki lengur. Öngull sem bendir á sína eigin byrjun. Minningar lita útsýni og upplifanir. Sýningin er að hluta til tilraun til endurspeglunar á löngu liðnu verkefni á Seyðisfirði árið 2013. Þar hittust Ásta og sýningarstjórinn Gavin Morrison og sömdu þorskaóperu byggða á lygasögu. Nú loks eru þau sameinuð á ný í bæ við haf og sjó með grimmu glimmer.

Ásta F. Sigurðardóttir er listakona og skáld. Hún útskrifaðist úr myndlistardeild frá Listaháskóla Íslands og hefur sýnt list sína í fjölmörgum einka- og samsýningum bæði á Íslandi og erlendis. Meðal þeirra miðla sem hún fæst við eru teikningar, video, hljóðlist, innsetningar og gjörningar með áherslu á orðatengt fyrirbæri, tungumál og tónlist.
............................
A black cat in a cold cellar, sewing hay into to a re-creation of the morningfjord. The spectator is going on but visiting what is lightly carried within. Through & Towards is like a scar but also something that has passed and is no longer. A hook that is an arrow to its beginning. Your memories color the view and experiences. The exhibition is partly an experiment to reflect on a long past project happening in Seyðisfjörður 2013. There Ásta and the curator Gavin Morrison met and made a cod opera performance built on a talltale called Andarguggi. This time they are again united in a town by a sea with ferocious glitter.

Ásta F. Sigurðardóttir is a multidisciplinary artist, poet and a musician. She graduated from Iceland Art Academy with a degree in fine arts and has had her work exhibited in a number of solo and group exhibitions. Among the many mediums she uses are drawings, video, sound art, installations and performances with a focus on word-related phenomenon and language.

Auður Ómarsdóttir
20.1 – 25.2 2018
ZOOM
Sýningin ZOOM er unnin út frá ljósmyndum sem Auður fann á filmum sem ókunnugt fólk hafði tekið en ekki framkallað, hafði gleymt því að filmurnar voru í vélunum sem síðan enduðu á mörkuðum, hérlendis og erlendis. Auður hefur safnað slíkum filmum í nokkur ár en hún sýndi hluta af fundnu ljósmyndunum í Ljósmyndasafni Reykjavíkur 2017. Að þessu sinni nálgast hún myndirnar á annan hátt en áður. Ýmislegt kemur fram á þessum myndum og þá hefur Auður einna helst heillast af því hvernig fólk skreytir sig og sitt nærumhverfi, með smáhlutum, litasamsetningum, listaverkum, o.fl. Auður rannsakar í verkum sínum þörf fólks til þess að taka myndir af atburðum eða atburðaleysi. Hún veltir fyrir sér þörfinni til að skrásetja lífið með ljósmyndun, athöfninni sem felst í því að taka myndir og einnig gleymskunni sem fylgir því að framkalla þær ekki.
Algengastar eru ljósmyndir af hátíðarhöldum, landslagi og köttum, en síðan kemur að því að það þarf að klára filmuna á vélinni og er þá oft skotið af hvatvísi og samhengislaust. Stundum birtast ljósmyndir af listaverkum á fundnu filmunum. Þörf fyrir list er hversdagslegur hluti af lífinu og algeng listræn hegðun fólks er gjarnan ómeðvituð. Hugmyndin að enginn hefur séð myndirnar áður og að á filmunum gæti leynst dýrmætur fjársjóður vekur upp dularfulla eftirvæntingu listamannsins. Skyggnst er inn í persónulegt umhverfi ókunnugra á sýningu Auðar, Zoom. Þar ‘zoomar’ hún inn á viss smáatriði í þessum fundnu myndum og gerir úr þeim ný verk, sem verða ópersónuleg að öllu leyti og grunsamlega venjuleg.
Auður Ómarsdóttir er fædd í Reykjavík 1988. Hún útskrifaðist af myndlistarbraut Listaháskóla Íslands vorið 2013 og hefur síðan verið virk í sýningarhaldi.

Klængur Gunnarsson
21.12 2017 – 17.1 2018
DÆLD
Dæld fjallar um mislukkuð hversdagskaup, létt vonbrigði og viðbrögð við því. Dæld er tilraun til sátta við hin léttvægu smávandamál sem tóna hið daglega amstur. Verkið var unnið í vinnustofudvöl í Alþýðuhúsinu á Siglufirði snemma árs 2016.
Klængur Gunnarsson útskrifaðist frá Listaháskóla Íslands árið 2011 og hefur sýnt víða frá útskrift, hérlendis og erlendis. Meðal sýningastaða má nefna Listasafn Reykjavíkur, Listasafnið á Akureyri, Verksmiðjan á Hjalteyri, Nýlistasafnið, Galleri PFOAC í Montreal, Palais de Tokyo í París og þátttaka í tvíæringnum Mediterranea 16 í Ancona á Ítalíu. Klængur býr og starfar í Gautaborg í Svíþjóð þar sem hann stundar framhaldsnám í myndlist við Akademin Valand. www.klaengur.org

Bjargey Ólafsdóttir
22.12 2016 – 10.12 2017
Syngjandi flakkarinn (Tilgangsverkefnið)
The Singing Nomad Project (The Purpose Project)
,,Fyrir nokkrum árum hitti ég miðil í Buenos Aires. Hún féll í trans og sagði mér að í einu af mínum fyrri lífum hefði ég verið einmana hirðingi sem reikaði um sléttur Síberíu. Hún sagði mér ennfremur að tilgangur núverandi jarðvistar minnar væri sá að syngja og teikna. Ef ég myndi einbeita mér að því að syngja og teikna þá myndi ég verða hamingjusöm mannvera og gera aðra hamingjusama. Verkin teiknaði ég syngjandi í gestavinnustofu Nordic Art Association-Malongen í Stokkhólmi sumarið 2017 og sýndi þau fyrst í verkefnarými NKF.‘‘
Bjargey Ólafsdóttir býr og starfar að list sinni í Reykjavík. Hún nam myndlist við Myndlista og handíðaskóla Íslands sem og Myndlistarakademíuna í Helsinki. Hún nam ljósmyndun við Aalto University í Helsinki og kvikmyndagerð við Binger Filmlab í Amsterdam. Listsköpun Bjargeyjar Ólafsdóttur er ekki bundin við einn listmiðil heldur velur hún sér þann miðil sem henni finnst henta hugmyndinni best hverju sinni. Bjargey fæst við kvikmyndagerð, hljóðverk, gjörninga, teiknar, málar og ljósmyndar. Mörg verka hennar segja sögur. Þau segja til að mynda sögur af tannlæknum sem leiðist, rokkstjörnum í Japan og konum sem geta skyggnst inn í framtíðina og handan hins sýnilega heims. Verk hennar eru stundum ískyggileg og þau eru oft ísmeygileg og fjörug. Sum verka hennar eru súrrealísk og þau eru hlaðin táknum sem virðast hafa komið til listamannsins í draumi eða þegar hann var á milli svefns og vöku. Verk Bjargeyjar leika sér þannig að því sem við teljum gefið, þau dansa á línunni á milli raunveruleika og skáldskapar.
Bjargey var tilnefnd til ljósmyndaverðlaunanna Deutsche Börse Photography prize og the Godowski Colour photography Award fyrir ljósmyndaseríu sína Tíru sem hún sýndi í Ljósmyndasafni Reykjavíkur árið 2009. Bjargey hefur undanfarin ár sýnt list sína hér heima og erlendis. Til að mynda á Listasafni Reykjavíkur, Ljósmyndasafni Reykjavíkur, Kunstverein Munich, KunstWerke Berlin, Galeria Traschi, Santiago Chile, Nútímalistasafninu í Stokkhólmi, Manifesta Foundation Amsterdam, XYZ Collective, Tokyo, Japan, The Moore Space Miami og E-flux og BRAC í New York. Palm Springs International film festival, USA, Gothenburg Film Festival, Sweden, Aix en Provence international short film festival, France. Heimasíður: www.bjargey.com og www. this.is/bjargey

Ingibjörg Magnadóttir
16.9 – 22.10 2017
,,Ég svaraði og sýndi þeim rauða mynd‘‘
,,I don’t have a clue. Ideas are simply starting points. I can rarely set them down as they come to my mind. As soon as I start to work, others well up in my pen. To know what you’re going to draw, you have to begin drawing…When I find myself facing a blank page, that’s always going through my head. What I capture in spite of myself interests me more than my own ideas.‘‘
Pablo Picasso
Myndlistin virkar bæði á sjónrænan og tilfinningalegan hátt og þegar best lætur er hún áreynslulaus. Hægt er að ímynda sér að verkin komi til listamannsins án erfiðis og það sé einmitt áreynsluleysið sem geri sum verk aðgengileg, aðlaðandi, nánast andleg. Rólegt yfirbragð þeirra getur minnt á hugsleiðslu, þau geta verið ljóðræ og ákaflega innileg. Stundum er myndlist í hinu minnsta og ómerkilega en tekst samt að miðla undrum veraldar. Myndlist getur verið hlutur eða ,,object‘‘ sem á sér enga fyrirmynd og hefur þar af leiðandi aldrei verið til í þessum heimi í því formi sem hann birtist.
Myndlistin fæst við tilkomumikil eða ,,sensational‘‘ áhrif sem skapast við samsetningu efna. Margir listamenn geta ekki séð eiginleika verksins fyrirfram. Stundum ekki fyrr en mörgum árum síðar þegar þeir nálgast verkin sem áhorfandi.
Það er engu líkara en að ég sé hafi farið einhvern hring. Ég, líkt og flestir sem fara í gegnum myndlistarnám, lærði ég til margra ára teikningu, lita- og formfræði áður en ég byrjaði í Listaháskólanum. En þegar þangað var komið kynntist ég nýjum miðlum og braut ég upp flest það sem ég hafði lært. Ég sleppti samt aldrei takinu á teikningunni en notaði hana meira í formi skissu við gerð annarra verka.
Ég hef notið þess ósegjanlega að vinna myndirnar þó er þetta ögrandi áskorun fyrir mig og er þetta í fyrsta skipti sem ég sýni einkasýningu með svona stórum myndverkum. Þar sem þær eru stórar vann ég þær standandi. Mér finnst það skipta máli þar sem allur líkaminn var á hreyfingu við gerð þeirra, ekki bara hægri höndin.
Myndirnar eru að vissu leyti hefðbundnar í forminu. Eitt verk er til að mynda uppstilling af blómum í vasa. Hin verkin eru andlit, þær eru komnar inn í þennan heim úr heimi sem var ekki hér.
……………
Ingibjörg Magnadóttir býr og starfar í Reykjavík. Hún útskrifaðist úr fjöltæknideild Listaháskóla Íslands árið 2000 og var einnig við nám í Kaupmannahöfn 1999. Hún lagði stund á sviðslistanám í Fredriksstað í Noregi 2001-2 og útskrifaðist með MA í ritlist frá Háskóla Íslands 2015. Hún hefur komið víða við og tekið þátt í fjölmörgum listsýningum og listviðburðum hér heima og erlendis undanfarin ár. Heimasíða: imagnadottir.com

Halla Birgisdóttir
5.8 – 10.9 2017
Skjól
Skjól getur verið af tvennum toga, annars vegar skjól sem griðastaður og hins vegar skjól sem felustaður.
Sum myndlist segir mikið um listamanninn sjálfan, til dæmis hvaða lífsýn hann hefur og hvað vekur áhuga hans. Hvort við hlustum á það fer eftir því hvað myndlistarmaðurinn er áhugaverður.
Önnur myndlist leitar út fyrir sjálfa sig og vill koma pólitískum skilaboðum áleiðis til fjöldans, til dæmis um spillingu í stjórnmálum eða umhverfismál. Hvort sú myndlist nái eyrum manns fer gjarnan eftir því hvort skilaboðin staðfesti eigin sýn á þessi málefni eða ekki.
Svo er til myndlist sem talar hvorki um sjálfa sig né umhverfið í heild sinni. Þetta er myndlist sem á í einkasamtali við hvern og einn áhorfanda. Þannig er myndlistin hennar Höllu Birgisdóttur.
Steinunn Lilja Emilsdóttir
……………………..
Halla Birgisdóttir býr og starfar í Reykjavík. Hún útskrifaðist frá myndlistardeild Listaháskóla Íslands árið 2013 og hefur síðan þá tekið þátt í fjölmörgum samsýningum sem og haldið einkasýningar vítt um landið. Halla notar teikningar og texta til þess að skapa brotakennd frásagnarrými sem birtast áhorfendum ýmist sem innsetningar, bókverk, veggteikningar, textíl-teikningar og/eða kvik-teikningar. Hún kallar sig myndskáld. http://www.hallabirgisdottir.org

Haraldur Jónsson
10.6 – 30.7 2017
Innhverfa / Úthverfa
Þú stendur og gægist innum lítið gægjugat á stórum glugga og verður vitni að skemmtanalífinu einsog það á sér stað í hvítum kubbi í Reykjavík. Þar er kona, valin af handahófi sveipuð hvítu klæði yfir höfuð og niðureftir líkama. Hún er leidd áfram af manni – það var svipur með þeim áður en höfuðið hvarf undir draugalakið – í gegnum sal fullan af kunnuglegu fólki. Þú sérð gamla Sykurmola, gamla Nýhilista, erlend ljóðskáld, frænku þína sem rak einu sinni forlag, myndlistarkonu sem á barn með frægasta glímukappa landsins og auðvitað talsvert af ókunnugu fólki. Þú vilt heilsa en lætur það vera.
Það er kalt úti, við erum á hjara veraldar, ekki í ysnum, ekki í suðrænni höfuð-borginni, og þú herðir trefilinn um hálsinn og pírir opna augað, setur lófann fyrir hitt augað og starir innum gatið á galleríinu. Upp í rassgatið á galleríinu, gegnum meltingarveg úr ljósleiðurum, geislaður alla leið til Reykjavíkur. Þetta er augljóslega töfralampi – Laterna Magica – en þú ert ekki viss nákvæmlega í hvaða vídd sýningin á sér stað. Og sennilega er það einmitt galdurinn. Þú kannast við tilfinninguna af félagsmiðlum, þótt hún sé ekki alveg eins, en þetta: Að stara í gegnum op, vera í senn einn og með öðrum, í senn sjá og til sýnis. Einhver verður að hafa eftirlit með því sem hefur gerst, því sem gerist núna. Þessi einhver ert þú, hvítu kubbarnir sem þú starir í gegnum, eða listaverkið sem röltir um miðbæinn.
Það er gat á veruleikanum og það er einsog augað á þér hafi verið saumað fast við það. Þú fylgist með hverju skrefi, stendur grafkyrr og gegnumlýstur þótt þér sé farið að kólna því þú vilt ekki missa af neinu. Þau fara út úr húsinu. Þarna er sjálft Þjóðleikhúsið, sjálfur Klappar- stígurinn og konan með klæðið yfir höfðinu, sem gerir það að verkum að hún líkist ekki lengur manninum sem leiðir hana áfram. Hann er hærri en hún, teygðari, dekkri; hún er einsog hauslaus ísbjörn undir klæðinu, snertir heiminn í síðasta sinn, káfar á bílum og veggjum og dinglar reiðhjólabjöllum. Maðurinn segir ekkert en heldur þétt í hana. Hann er mjög alvarlegur. Hvað vakir fyrir honum? Leiðir hann konuna til aftöku? Ætlar hann að kvænast henni? Halda henni undir skírn? Gæsa hana?
Þú hallar þér að rúðunni og hugsar: Hvað ætli listaverkið sé langt? Er að fara að rigna? Og þú spyrð (engan sér- stakan): Er þetta augað á mér að horfa inn í galleríið eða augað á galleríinu að horfa út í heiminn? Inn í mig?
Þú hugsar: Er ég að missa af einhverju þarna inni í galleríinu, framan við kvikmyndina? Er ég að missa af einhverju í hinu galleríinu, handan við kvikmyndina? Eru allir enn með nóg í glösunum? Reykjavík utanhúss er ekki hvítur kubbur, hugsar þú, heldur svartur kubbur. Þú starir í gegnum tvo hvíta kubba – tvö gallerí – einsog linsu og filter. Ekki hreyfa þig frá opinu nema þú hreinlega ætlir að missa af einhverju.
Þú hugsar: Hvort er ég í salnum eða fyrir utan salinn? Þú ert í fjórða kubbinum, fjórðu víddinni – undir Kubba í Skutulsfirði, í kubbi heimsins, kubbur í heiminum – á meðan tveir heimskubbarar þvælast um í myrkrinu í Reykjavík, annar þeirra sveipaður laki, þungu klæði, að þér sýnist, svo ekki sjáist hvað þau eru annars lík, konan og maðurinn. Þú rýnir í skilti í myrkrinu og sérð að þarna er ekki ókeypis að leggja.
Óforvarendis birtist þýskur sjóstang- veiðimaður. Hérna við gluggann, það er að segja, ekki í rýminu handan hans, ekki í galleríinu handan rýmisins og þaðan af síður þarna á Klapparstígnum – og leggst á gægjur með þér, gerist túristi í enn öðrum heimi. Setur augað að öðru líkamsopi og þú veltir því fyrir þér hvort þú eigir að heilsa, en veist ekki til hvers er ætlast. Þið eruð í öllum veruleikum samtímis og spyrjið ykkur ósjálfrátt hvort þetta sé hluti af leiknum. Er þessi maður á vegum listamannsins – kannski hann sé á vegum sjálfrar listarinnar? Hann er dálítið léttur, það leynir sér ekki, það gæti bent til þess að hann sé nýkominn úr kokteilboðinu.
Þetta er kannski einhver vinur Sykurmolans frá því á meikárunum? Fyrir aftan sjóstangveiðimanninn standa fleiri þýskir sjóstangveiðimenn, kannski 6 eða 7, heil stórsveit af Deutsche Zuckerwürfel. Þeir eru líka léttir og tala saman í hálfum hljóðum, kannski eru þeir jafn þunnir og þeir eru léttir og skyldi engan undra, eftir aðra eins veislu.
Þegar sjóstangveiðimennirnir eru farnir og konan sem eitt sinn líktist lista- manninum en er nú hjúpuð í lak er búin að snerta heiminn, áreiðanlega í síðasta sinn, snúa þau aftur inn í hvíta kubbinn í Reykjavík. Sykurmolum, Nýhilistum, barnsmæðrum, myndlistarmönnum og öðrum menningarborgurum bregður aftur fyrir. Konunni er stillt upp og svo er hún óforvarendis afhjúpuð. Hún veit ekki hver hún var, hvar hún er, og svo veit hún það skyndilega. Líkist aftur listamanninum. Hún brosir. Þetta virðist ekki hafa riðið henni að fullu, en maður veit aldrei. Ekki á meðan það er enn alltílagi. Maður veit aldrei fyrren manni er riðið að fullu. Það gerist alveg án þess að gera boð á undan sér.
Einhver tekur af konunni polaroid- mynd. Það er ennþá kalt úti og þig langar að fara inn og fá þér kaffi, meðan þú bíður eftir því að sýningin opni. Þá ætlarðu að fá þér vín með öllum hinum.
Eiríkur Örn Norðdahl fyrir sýningu Haraldar Jónssonar í Gallerí Úthverfu, Ísafirði.
……………..
Haraldur Jónsson stundaði nám í Myndlistarskólanum í Reykjavík, Myndlista- og handíðaskólanum, Kunstakademie Düsseldorf, Vestur-Þýskalandi og Institut des Hautes Études í París, Frakklandi. Undanfarna áratugi hefur hann haldið á fimmta tug einkasýninga og tekið þátt í yfir hundrað samsýningum um víða veröld. Heimasíða hans er haraldurjonsson.com.

Karlotta Blöndal
6.5 – 4.6 2017
,,Þrír hnettir á sí-endurtekinni ferð um sporbraut í himingeimnum, einn er ljós, annar er dökkur. Við, sem erum áhorfendur á sýningu Karlottu Blöndal í Gallerí Úthverfu, erum stödd á þriðja hnettinum. Hann er hvorki hvítur né svartur heldur sýnist blár í mikilli fjarlægð. Skyndilega dimmir í galleríinu, það er eins og einhver sé að dempa ljósin. Við skynjum hvernig dregur úr birtu smám saman og áttum okkur á því að einn hnötturinn er byrjaður að skyggja á annan, sá dökki hefur lent í beinni sjónlínu milli okkar og ljósa hnattarins, hann byrgir okkur sýn. Það verður sífellt dimmara þangað til orðið er algert myrkur og við rétt greinum útlínur verkanna á veggjum gallerísins. Skuggamyndir. Í sama andartaki birtir og fljótlega er orðið jafn bjart og áður, verkin koma í ljós á ný. Atburðurinn sem við höfum orðið vitni að stendur ekki mjög lengi yfir, aðeins í örfáar mínútur. Gæti hugsast að tíminn sem hið mikla myrkur átti sér stað hafi verið svipað langur og tæki að teikna litla teikningu, kannski eins og þær sem settar hafa verið upp á sýningunni í galleríinu þar sem við erum stödd?
Á sýningu Karlottu Blöndal má sjá ný verk sem Karlotta hefur unnið á undanförnum mánuðum fyrir rými Gallerís Úthverfu og tengjast öll í gegnum teikningu. Á sýningunni tekur á móti áhorfendum verk sem líkist helst fána, þar sem skeytt er saman teikningu og textíl. Tákræn merking fánans er hins vegar óljós. Í stórri blýantsteikningu teygja hvítir geislar sig undan dökkum hnetti en ná aðeins að lýsa upp rýmið í kringum hann. Frá miðju og að jöðrum pappírsins er myrkur. Efnið sem fest hefur verið við pappírinn er órætt framhald teikningarinnar, ljósstrengir sem ganga niður úr myndinni. Í verkinu má sjá mynd af sólmyrkva, fyrirbæri sem lýtur lögmálum himintunglanna og er handan tíma og rýmis gallerísins. Samt sem áður er myndin auðþekkjanlegt tákn, tungl fyrir miðju sólar. Þrátt fyrir að verkið sé nær tvívítt er mynd þess tákn um atburð í rými sem er stjarnfræðilega stórt, verkið staðsetur tunglið milli áhorfenda og sólarinnar. Ef komið er nær og horft handan myndarinnar, á teikninguna sjálfa, má sjá að verkið hefur í raun tekið á sig þrívítt form. Myrkrið sem umlykur birtuna í verkinu verður til með sí-endurtekinni teikningu listamannsins sem þekur pappírinn smám saman með þykku lagi af grafíti. Í textilnum má finna andstæðu þessa ferlis en þar hefur listamaðurinn tekið efnið í sundur, þráð fyrir þráð. Efnið er gegnsæ himna sem hleypir birtu í gegnum hluta verksins. Önnur verk sýningarinnar eru smærri og öll af sömu stærð. Á veggjum gallerísins má sjá rauðar og gulleitar teikningar auk nokkurra sem unnar eru með blýanti. Þessi verk birta áhorfendum annað rými en stærra verkið sem myndgerir hinn ytri heim. Teikningarnar opna leið inn í innri heim en ekki heim listamannsins heldur efnisins sjálfs. Í stað þess að efnisgera myrkrið á papírnum er hver teikning listamannsins tilraun til þess að gera birtuna sýnilega.
Karlotta leggur stund á teikningu, en athöfnin að teikna er fyrir listamanninum spunakennd iðkun. Hver teikning er atburður sem tekur ekki langan tíma, stundum örfáar mínútur. Í verkum sýningarinnar má greina feril blýantsins í teikningunni og fylgja þannig hendi listamannsins eins og hún væri á braut um spor í rými pappírsins. Eins og hnöttur á spori um himingeiminn. Hvort erum við á leið inn í myrkrið eða í átt að birtunni? Það kemur í ljós.‘‘ - Heiðar Kári Rannversson listfræðingur
...............
Karlotta Böndal útskrifaðist frá Listaakademíunni í Malmö 2002 og býr nú og starfar í Reykjavík. Hún hefur sýnt víða, bæði hér á landi sem erlendis og hefur dvalið á ýmsum vinnustofum í Evrópu og Mið-Austurlöndum. Hún ritstýrði og var meðútgefandi tímaritsins Sjónauka (tímarit um myndlist og fræði) auk þess að hafa komið að nokkrum listamannreknum rýmum. Hún hefur verið stundakennari við Listháskóla Íslands og er nú stundakennari við Myndlistarskólann í Reykjavík. Sum verka hennar má sjá á heimasíðunni: www.karlottablondal.net

Örn Alexander Ámundason
13.4 – 3.5 2017
,,Ljóðræn kveikja samspils (ó)huglægs í samhengi.’’
„Það skiptir ekki máli hvað maður sýnir" misheyrði Örn einu sinni. Síðan þá hefur hann velt því fyrir sér hvort það sé satt og ef svo er, hvernig ákveður maður hvað sé sýnt og hvernig það sé sýnt?
Örn útskrifaðist frá Listaháskólanum í Malmö (BFA, 2009 og MFA, 2011). Af nýlegum sýningum má nefna: Nokkur nýleg verk í Listasafni Reykjavíkur; Regarding the Light í RAKE Visningsrom, Noregi; Hópsýning í Nýlistasafninu; Toes/Tær í Verksmiðjunni á Hjalteyri; Sea of Love í SØ, Danmörku; Collaboration Monument í Platform Belfast, N-Írlandi; Myndlist minjar í Listasafninu á Akureyri; Play Along, Recast í Lunds Konsthall, Svíþjóð; Þrykk í Sogn og Fjordane Kunstmuseum, Noregi; The Armory Show í New York, Bandaríkjunum; og Kreppa í Brandenburgischer Kunstverein, Þýskalandi. Nýlegir gjörningar: Bergen International Perfomance Festival, Noregur; Bästa Biennalen, Svíþjóð; Reyjavik Dance Festival; og ACTS Performance Festival Roskilde, Danmörk.

Eduardo Abrantes
25.2 2017
HORN ERU BEYGJUR / CORNERS ARE CURVES
Hljóðainnsetning - ganga – spunakór
Hljóðlistamaðurinn Eduardo Abrantes hefur dvalið á listavinnustofu ArtsIceland á Ísafirði undanfarinn mánuð og á laugardagskvöld býður hann til kynningar í Edinborgarsal og Úthverfu á því sem hann hefur unnið að. Horn eru beygjur / Corners are curves er fjölóma innsetning/hljóðverk sem fléttar saman hljóðum sem listamaðurinn hefur safnað saman meðan á Ísafjarðardvölinni hefur staðið.
Verkið er samsett af stýrðum vettvangsupptökum sem framkvæmdar voru víðsvegar um Ísafjörð, í einkarýmum sem opinberum rýmum. Þær fela í sér hljóð landslags fjarðarins, sem á sama tíma, er bæði opinbert og afar persónulegt. Titillinn vísar í landfræði fjarðarins, hvernig horn hans verða að beygjum og leikur hans að því sem er virðist bæði ögrandi og aðlaðandi leiðangur - sem reynir á líkamann og frelsar sálina. Hann hefur einnig tilvísun í innra landslag manneskjunnar sem hún deilir með öðrum, þar sem glímur nútíðar og fortíðar birtast í sterkari sannfæringu um hvernig lífið og undur þess afneita beinum línum.
Eduardo Abrantes er fæddur árið 1979 í Lisbon í Portúgal. Hann er listrænn fræðimaður, hljóðlistamaður og kvikmyndagerðarmaður. Hann býr nú í Kaupmannahöfn þar sem undanfarið hann hefur lagt áherslu á að kanna hvernig reynslu hversdagsins getur verið mætt af aukinni athygli í gegnum aðferðir gjörningslistar. Um dvöl sína og störf á Ísafirði segir Eduardo: Mánaðarlöng dvöl mín á listavinnustofunni á Ísafirði birtist í röð óvæntra samfunda fullum andagiftar. Milli alltumvefjandi landslagsins - kraftmikils og flæðandi - og fólksins sem það fóstrar, hef ég fengið færi á að vefa inn hljómfall eigin lífs, verið boðinn velkominn, mætt gamansömum áskorunum, og öðru fremur fengið að taka þátt af einskærum áhuga. Frekari upplýsingar um Eduardo Abrantes og verk hans er að finna á:www.pairsofthree.org
HORN ERU BEYGJUR / CORNERS ARE CURVES (that is why we walk into them)
Quadraphonic (4 channel surround) sound installation + walk + improvised choral encounter. My month-long residency at ArtsIceland in Ísafjörður has manifested as a series of inspiring encounters. Between the surrounding landscape – both monumental and fluid – and its people, I have been allowed to weave my own life rhythms, being guided, welcomed, playfully challenged, and above all, engaged with full curiosity. HORN ERU BEYGJUR / CORNERS ARE CURVES is a surround installation/sound composition that knits together some of these sonic encounters. It is composed of manipulated field recordings taken in different environments in Ísafjörður, both private and public spaces, including that strangely simultaneously public and intensely private space, the acoustic of the fjord landscape itself.
The title refers to the geography of the fjords, its corners turning into curves, its play of seemingly both challenging and inviting navigation – hard on the body and freeing in the soul. It refers also to my own shared internal landscape as a human, how past and present struggles strengthen conviction, how life and wonder shun straight lines.
Eduardo Abrantes (b. 1979 in Lisbon, Portugal) is an artistic researcher, sound artist and filmmaker. Currently based in Copenhagen, Denmark, his recent practice has focused on how everyday experience can be met with heightened awareness through performative practice and strategies. For further info: www.pairsofthree.org

Sigríður Ásgeirsdóttir
19.2 – 19.3 2017
Sigríður hefur allan sinn feril verið innspíreruð af náttúrunni og áhrifum náttúrunnar á mannssálina. En einnig af formunum sem náttúran er svo auðug af, yfirborði landsins og því óstjórnlega afli sem náttúran býr yfir. Þó Sigríður Ásgeirsdóttir hafi mest unnið í steint gler, þá hefur hún einnig notað margvísleg önnur efni til listsköpunar. Hún hefur unnið teikningar með títuprjónum, blýteikningar með lausu blýi, bókverk og skúlptúra. Á sýningunni eru vatnslitamyndir sem hún vann að í Siena á Ítalíu vorið 2016. Í þeim fæst hún við fræbera af ýmsum plöntum sem hún tíndi upp á leið sinni í studíóið. Hún vatnslitaði plönturnar ferskar og svo aftur eftir því sem þær eltust þar til þær voru orðnar eins og kunningjar á vinnustofunni, málaðar á hinum ýmsu stigum þroskaferils síns.
Sigríður Ásgeirsdóttir lagði stund á myndlistarnám hér heima í Myndlistaskólanum í Reykjavik á árunum 1976-1978. Hún lauk BA Hon. prófi frá Edinburgh College of Art árið 1983 og Post Graduate Diploma frá sama skóla árið 1984.
Hún hefur unnið verk í margar opinberar byggingar síðan hún lauk námi, meðal annars Þjóðarbókhlöðuna, Kapellu sjúkrahússins á Ísafirði, Heilsugæslustöð Seltjarnarness, Barnaskólann á Húsavík, Íslandsbanka og Kapellu sjúkrahússins í Vestmannaeyjum. Sigríður hefur haldið fjöldmargar einkasýningar, þá fyrstu í the Vaughan Gallery í St. Andrews í Skotlandi 1987. Þá hefur hún tekið þátt í fjölda samsýninga m.a. í Japan, Nýja Sjálandi, Kanada, Þýskalandi, Frakklandi, Írlandi, Wales, Austurríki, Bandaríkjunum og Bretlandi. Verk eftir hana eru á söfnum meðal annars í Bandaríkjunum og Japan.

Cale Coduti
15.2 – 18.2 2017
Cale Coduti er amerískur málari. Hann útskrifaðist frá Pennsylvania State University 2016 með BFA í teiknun og málun. Hann hefur tekið þátt í samsýningum og haldið einkasýningar í Bandaríkjunum frá 2014 og hlotið fjölda tilnefninga og viðurkenninga fyrir verk sín. Á sýningunni í Úthverfu verða teikningar og málverk sem hann hefur unnið á meðan á dvöl hans hefur staðið í gestavinnustofum ArtsIceland á Ísafirði. Mörg verka hans tjá tilfinningar sem liggja djúpt og eru ekki auðveldar að túlka með orðum. Verkin eru fagurfræðilegar tilraunir, stundum fullar af leik og gleði og stundum þrungnar myrkri og meiningu sem erfitt er að skilgreina.

Baldvin Einarsson
22.12 2016 – 10.2 2017

.:: Jæja vinir, á þessari sýningu rabbar dúfa við vegfarendur um hin ýmsustu málefni: pólitíkina, listina, mansandann og fleira. Hún sýnir nokkrar myndir eftir belgaíska listamenn en Baldvin býr í Antwerpen og starfar þar um þessar mundir. Einnig sýnir hún teikningar og kólash eftir listamanninn sjálfan og rýnir í efnið. Lifið heil og ræktið andann. Spáið í hryggnum og reynið að vera andlega bein í baki ::.

Baldvin Einarsson (1985) er fæddur og uppalinn á Akranesi en býr nú og starfar í Antwerpen. Hann nam á myndlastarbraut Listaháskóla Íslands 2008-11 og lagði síðan stund á frumhaldsnám í Belgíu og útskrifaðist með mastersgráðu 2014. Baldvin hefur unnið til ýmissa verðlauna á meginlandi Evrópu sem og á gamla fróninu Íslandi.

http://cargocollective.com/baldvin

Kristján Guðmundsson
29.10 – 27.11 2016

Á sýningunni í Úthverfu eru sex verk frá árunum 1972-2015.
Kristján Guðmundsson (1941) hóf listferil sinn snemma á sjöunda áratug síðustu aldar. Hann varð strax félagi í SÚM – hópi ungra framsækinna listamanna sem unnu með konsept og innsetningar sem þá voru að ryðja sér til rúms.
Hann bjó í Hollandi á áttunda áratugnum og komst þá í nánari tengsl við þá avant-garde strauma og stefnur sem voru ráðandi í listheiminum á þeim tíma.
Kristján hefur búið á Íslandi síðan 1979. Hann er í hópi virtustu listamanna þjóðarinnar, list hans hefur verið lýst þannig að hún er bæði í takt við þær hefðir sem ráðið hafa ferðinni í vestrænni samtímalista á seinni hluta síðustu aldar og er jafnframt merkilegt innlegg í margbrotið tímabil abstrakt- og konsept-listar eftirstríðsáranna hér á landi.
Kristján var fulltrúi Íslands á Feneyjartvíæringnum 1982 og hefur hlotið fjölda viðurkenninga fyrir list sína, m.a. sænsku Carnegie verðlaunin.

Natalie Saccu de Franchi
CANDICE – MALOJÁ - ALMALIZA
17.9 – 23.10 2016

Natalie aka ML is an architect, film maker/editor, she lives and works in Paris. Her first short film Diatomée (2005) was swiftly turned into a ‘corps-métrage’ concept, which is how she defines her work. After that she moved on to the triptych titled Claire Obscure (2009) and Malojá (2010) thanks to various collaborations, one being the acclaimed one with Steven Severin for Malojá during the Nouveau Cinéma Festival of Montreal in October 2010 and at the London Tate Britain in December 2010. Her commissioned work on Pieter Nooten’s piece of music ‘Slowed’ reveals the paramount of her sensitivity; it was hosted at FiFi gallery NYC-Miami-Mexico city, with its premiere in Mexico City in January 2013. Candice was filmed in Iceland in 2013 in homage of the Bergman film "Persona". It was presented at Festival "Air d’Islande” in Paris in February 2015. Candice is scored by Steven Severin featuring Neil Carlill and Julia Kent. This is the first time Candice is presented in Iceland. Her last project Almaliza, in collaboration with a French photographer Hipstoresk, was presented for the international short films competition at Nouveau Cinéma Festival of Montreal in October 2015 and exhibited at BFFW in Berlin as a video installation from 8th to 13th March 2016.
ML was at the ArtsIceland residency in Ísafjörður in september 2016 to work on an experimental video called Hollie, an ever-drifting woman to an eruptive birth. Facebook: Monade Li / ML

*Candice*, 9 min25 sec, b&w/color, HD 1080p. 2014. France and Iceland. Experimental. Original score by Steven Severin featuring Julia Kent (prélude & finale), spoken words by Neil Carlill.
*Malojá*, (/malora/), 6 min, color, 4/3 DV. 2010. France. Experimental. Original score by Steven Severin.
*Almaliza*, 5 min, b&w & color, HD 1080p, 2015, France. Experimental. In collaboration with Hipstoresk, French photographer.
Original score by Scottis.

Guðbjörg Lind Jónsdóttir
Jean Larson
Kristín Geirsdóttir
Ólöf Oddgeirsdóttir

FRUMDRÆTTIR OG FYRIRMYNDIR
18.8 – 11.9 2016
Sýningarheitið vísar til teikningarinnar sem tjáningarmiðils. Sýningin er samstarfsverkefni og stefnumót listamannanna Guðbjargar Lindar, Jean Larson, Kristínar Geirsdóttur og Ólafar Oddgeirsdóttur. Viðfangsefni og hugmyndaleg nálgun listamannanna eru ólík en verkin á sýningunni eiga það sameiginlegt að í þeim eru kannaðir og nýttir möguleikar teikningarinnar. Listamennirnir eiga að baki langan og fjölbreyttan feril, fjölda einka- og samsýninga bæði hér heima og erlendis. Guðbjörg, Kristín og Ólöf hafa oft unnið saman en þetta er í fyrsta sinn sem Jean Larson kemur til liðs við þær. Jean er frá Michigan í Bandaríkjunum og er mikill heimshornaflakkari. Hún hefur um nokkurt skeið dvalið á Íslandi og á nú athvarf á Flateyri þar sem hún hefur unnið verkin fyrir þessa sýningu.

DRAWINGS
18.8 – 11.9 2016
The exhibition is a collaborative rendez-vous between the Icelandic artists Guðbjörg Lind, Kristín Geirsdóttir and Ólöf Oddgeirsdóttir and the American artist Jean Larson. Their works vary in their approach and choice of motives but what they have in common is their exploration of the possibilities of the drawing as a medium. The three Icelandic artist have worked together before on several occasions but this is the first time Jean Larson joins the group, she travels the world but has spent some time in Iceland in recent years and has a place in Flateyri where she made the works for this show.

Margrét H. Blöndal
BORÐ
23.6 – 14.8 2016

Verk Margrétar eru hárfínar innsetningar þar sem hún nýtir sér fundið efni; þræði, prik, efnisbúta, plast og brot af hinu og þessu. Innsetningar hennar eru fagurfræðilegar perlur, þrungnar spennu og mystík. Heiti sýningarinnar – BORÐ - getur m.a. átt við auða bilið fyrir ofan vökva í íláti. Margrét H. Blöndal er Reykvíkingur og stundaði myndlistarnám á Íslandi og í Bandaríkjunum á árunum 1986-1997. Hún hefur tekið þátt í sýningum víðsvegar um landið og verk hennar hafa verið valin til sýningar á mikilvægum sýningum fyrir samtímalist víða um heim. Margrét hefur hlotið fjölda viðurkenninga fyrir verk sín þ.á.m. hin þekktu Richard Serra verðlaun. http://www.margrethblondal.net/

Margrét Blöndal´s work consists of installations where she uses found material; thread, sticks, cloth, plastic and fragments of this and that to build the composition. Her installations are esthetic pearls, loaded with tensity and mystique. BORÐ means table or board in Icelandic but can also mean the empty space above the liquid in a cup. Margrét H. Blöndal studied art in Reykjavík and New Jersey 1986-1997. She has participated in various exhibitions nationally and her work has bee selected to take part in important shows around the world. Margrét was invited with two others to make proposals for Iceland´s contribution to the Venice Bienniale 2017. http://www.margrethblondal.net/

Sigurður Þórir Ámundason:
MÓÐIR FLUGMANNSINS
16.4 – 31.5 2016
,,Chuck Berry er móðir flugmannsins þegar kemur að rokktónlist. Konurnar frá Algeirsborg eru móðir flugmannsins fyrir kúbisma. Sigurður er móðir flugmannsins fyrir teiknuð málverk.“
Sigurður Þórir Ámundason útskrifaðist úr Listaháskóla Íslands árið 2012, hefur tekið þátt í fjölda samsýninga og er þetta fjórða einkasýning hans. Hann vinnur aðallega með teikningar og gjörningalist. Sigurður býr og starfar í Reykjavík.
sigurduramundason.tumblr.com

Sigurður Þórir Ámundason:
THE MOTHER OF THE PILOT
16.4 – 31.5 2016
,,Chuck Berry is the mother of the pilot when it comes to rock and roll. Les Demoiselles d‘Avignon are the mother of the pilot in regard to cubism. Sigurður is the mother of the pilot when we talk about drawn paintings.“
Sigurður Þórir Ámundason graduated from the Icelandic Academy of Arts with a BA degree in 2012 and has participated in several group shows, this is his fourth solo exhibition. His medium is mainly drawing and performance. Sigurður lives and works in Reykjavík.
sigurduramundason.tumblr.com

Ólöf Dómhildur Jóhannsdóttir:
SJÁLFSBIRTING
17.2 – 20.3 2016

,,Verkin endurspegla yfirborð líkamans en fjalla um sjálfið sem liggur undir yfirborðinu. Kvenleiki og mótun kvenleikans er eitt af því sem ég er að skoða. Mótun líkamans og sálarinnar með það að markmiði að ná æðsta stigi þarfapíramídans í sjálfsbirtingu. Ég styðst m.a. við kenningar Abraham Maslow um þarfir og hvatir fólks sem leiða til hegðunar sem leiða allar að ákveðnu markmiði. Leiðina að sjálfsbirtingu í gegnum mótun líkama og að uppfylla þörf fyrir virðingu sjálfs og annarra í gegnum mótun líkamans."

Ólöf Dómhildur Jóhannsdóttir var við nám við Myndlistardeild Listaháskóla Íslands þaðan sem hún útskrifaðist með BA-gráðu 2006. Hún stundaði einnig ljósmyndanám við Iðnskólann í Reykjavík 2008 og lauk MA námi í Hagnýtri menningarmiðlun frá Háskóla Íslands 2015. Hún hefur tekið þátt í fjölda samsýninga og haldið einkasýningar frá árinu 2002 bæði erlendis og hér heima. Ólöf Dómhildur hefur einnig verið mjög virk í menningarlífinu og tekið þátt í að skipuleggja menningarhátíðir, uppákomur og sýningar. Hún var verkefnastjóri og síðan rekstrarstjóri Edinborgarhússins á Ísafirði á árunum 2012-2014 og kennir nú myndlist og Fab Lab á öllum stigum við Grunnskólann á ísafirði.

Gallerí Úthverfa / Outvert Art Space er starfrækt í samstarfi við ArtsIceland og nýtur styrkja úr Uppbyggingarsjóði Vestfjarða og frá Ísafjarðarbæ.

SKREFI NÆR OG FJÆR / A STEP CLOSER AND AWAY
4.12 2015 – 7.2 2016
Nazgol Ansarinia   4.-9.12 2015
Snorri Ásmundsson   9.-14.12 2015
Halldór Ásgeirsson   14.-19.12 2015
Ágúst G Atlason   19.-24.12 2015
Rannveig Jónsdóttir   24.-29.12 2015
Hekla Dögg Jónsdóttir   29.12 2015 – 3.1 2016
Pétur Guðmundsson   3. – 8.1 2016
Styrmir Örn Guðmundsson   8. – 13.1 2016
Halla Þórlaug Óskarsdóttir 13. – 18.1 2016
Ásta Fanney Sigurðardóttir 18. – 23.1 2016
Andrew Friend   23. – 28.1 2016
Weronika Murek   28.1 – 2.2 2016
Hannes Lárusson og Ásmundur Ásmundsson   2. – 7.2 2016

Aðdragandi jóla og áramóta og fyrstu dagarnir á nýju ári er tilfinningaþrunginn tími fyrir margt fólk. Fyrir marga er þessi tími hlaðinn merkingu, sumir gera sér mat úr því tilfinningaróti sem tímabilið hefur í för með sér en aðrir vilja helst leiða það hjá sér. Myrkur og ljós spila með skilningarvitin og ýmsir tapa áttum. 13 listamenn sýna verk sín í 5 daga hver. Mynd/myndum, texta eða vídeói er varpað á glugga gallerísins. Glugginn verður myndaður við hverja innsetningu og myndinni ásamt upplýsingum um höfundinn og verk hans deilt á heimasíðu og facebook-síðu gallerísins: facebook.com/Gallerí Úthverfa

The time leading up to the New Year and the days that follow tend to be charged with emotion for many people. The season is loaded with meaning; some seek enjoyment some try to ignore it, many lose their orientation. Darkness and light play with our senses. 13 artists showcase their work for 5 days each. Image/images, text or video is projected on the front window of Outvert Art Space. Images and text from the artists´ exhibitions will be published simultaneously on facebook: facebook.com/Gallerí Úthverfa

Gunnar Jónsson:
FRIGORE SACRUM
22.10 – 29.11 2015
,,I am mainly focusing on emotions and feelings that can be related to some kind of deeply rooted nearness or closeness to the ocean. I have recently been observing the jobs built around the fishing industry and how it has changed from a thriving business to becoming sort of empty. I don’t want the feeling to be happy or sad but rather a bit void or empty.
This has to do with both job related connection which is changing with the right to fish being moved away from the communties living on the coast, but also the dangers and the monotony related to work on finshing boats and in fish factories.
There are photo-shoots from inside a fish factory which seems to be empty where some people are cleaning it vigorously. I try to capture the feeling of emptiness and the robotic movements of the cleaning squad. There is also a video where a boat goes back and forth and seems to be stuck, every movement is very slow. This boat is still in use but I got to sail with it on their day off so there was no fishing going on. The video captures the same empty feeling as I found inside the fish factory.
The emotions I am working with are a mixture of feelings related to nostalgia/obsession and romantisism. The emotions can be personal but also more general. The aim is to capture these emotions and give the viewer a chance to sense the essence of those feelings.‘‘
Gunnar Jónsson was born in 1988 in Reykjavík and grew up in Ísafjörður. He attended Icelandic Academy of Arts from 2009 to 2012, prior to that he took a preparatory year in Reykjavík School of Visual arts. He has participated in numerous exhibitions in Iceland and abroad. He currently lives and works in Ísafjörður, Iceland.
www.gunnarjonsson.net
....................
Sýningin er hluti af ferli sem listamaðurinn hefur um skeið ráfað um í átt að ástandsgreiningu. Gunnar kannar hneigðir fólks til rómantískra minninga og tengingu þeirra við raunverulega stöðu. Hann varpar ljósi á þá óra og þrár sem endurhvarf hugsana um viðhald vélbúnaðar kalla fram og grunnhugmyndanna um frystihúsaverk. Sýndar eru myndir sem kunna að vera hvetjandi fyrir einstaklinga með fyrirframmótaðar hugmyndir og minningar tengdar fiskverkun.

kaldur hrjúfur hanskinn
grípur sleipt flakið
sem með
ótrúlegri aðlögunarhæfni fyllir lófann minn
orkan milli okkar
magnast í þögninni
sleipt flakið rennur
mér úr greipum
og hyldýpið étur mig

Gunnar er fæddur 1988, alinn upp á Ísafirði og útskrifaðist úr Listaháskólanum 2012. Hann hefur tekið þátt í fjölda sýninga bæði hérlendis sem erlendis. Hann býr og starfar á Ísafirði. www.gunnarjonsson.net

EastRiver: Jennifer Wightman

Jenifer Wightman:
“mud paintings”
22.8 – 27.9 2015
Soil is alive - After the invention of the microscope and just as we were discovering bacteria, a 19th century Russian biologist named Sergei Winogradsky put soil in a glass column in the window near his desk. He was determined to understand what was going on inside the soil. Over time a red splotch formed in the brown column so he put his pipette down into the red spot and looked under the microscope – and the particles moved.
Bacteria paint - Using Winogradsky’s technique, Wightman makes living colorfield paintings with microbes that photosynthesize pigment in unique soil samples. While individually invisible, growing populations of bacteria amass blocks of color as defined by conditions in each sample. As one species exhausts its preferred resources and dies out, another species thrives on the waste products of its predecessor. Transition of color indicates ecological succession of microfauna metabolizing a livelihood within a finite ecosystem.
New York City portraits - For the Lower Manhattan Cultural Council residency on Governors Island (August-December 2012), Wightman built five steel and glass frames to hold mud and water from polluted waterways to create evolving portraits of New York City. Each frame included mud from one of the following: Hudson River (PCBs), Gowanus Canal (heavy metals), Deadhorse Bay (exposed landfill), East River (raw sewage), Newtown Creek (oil spill). Most all color present in these resulting photographs is pigment photosynthesized by living bacteria found in each water:mud sample. Color indicates species of microbes that can make a painterly livelihood in our polluted waterways.
Medium: mud, water, endogenous bacteria, eggs, newspaper, chalk, steel, glass, silicone - photographed
Sculpture Dimensions: 15"x15"x2”
Print Dimensions: 36"x36"
Jenifer Wightman is a scientist specializing in greenhouse gas inventories and life cycle analysis of agronomic systems at Cornell University. She teaches Sustainable Systems at Parsons. Her art practice began in 2002 and employs scientific tropes to incite curiosity of ecological phenomena. Informed by her scientific inquiry, her art poetically articulates the incongruities between our current economic growth paradigm (conceptually unlimited) and our emerging notion of sustainability (limited by finite resources). Jenifer Wightman´s work captures a visual language of embodied form moving through cycles of destruction and creation within a finite landscape. She is interested in forming an ecological rationality by reflecting on the co-evolution of a culture and its supporting ecosystem. http://www.audiblewink.com/
Jenifer Wightman:
,,Skítamálverk´´ (mud paintings)
22.8 – 27.9 2015
Jenifer Wightman er amerískur vísindamaður og listakona búsett í New York. Jenifer er líffræðingur að mennt og sérhæfir sig í losun gróðurhúsalofttegunda og lífsferilsmatsgreiningu á landbúnaðarkerfum sem hún kennir við Cornell University. Hún kennir einnig sjálfbærni við Parsons (NY). Ferill hennar sem myndlistarmanns hófst árið 2002 en á þeim vettvangi teflir hún fram vísindalegum viðfangsefnum til að vekja forvitni um vistfræðileg fyrirbæri. List hennar er innblásin af vísindalegum rannsóknum, í verkum sínum tíundar hún á ljóðrænan hátt ósamræmið milli núverandi hugmyndafræði okkar um hagvöxt (sem byggir á hugmyndum um ótakmarkaðar auðlindir) og nýfengnar hugmyndir okkar um sjálfbærni (sem miðast við takmarkaðar auðlindir jarðar). Verkin fanga hringrás eyðileggingar og sköpunar í afmörkuðu landslagi. Áhugi hennar beinist að því að sýna rökrétt vistfræðilegt ferli í verkum sínum með því að varpa ljósi á sameiginlega tilvistarþróun menningar og vistkerfanna sem styðja hana.
Verkin á sýningunni eru ljósmyndir og videó (time lapse) af málverkum sem þróuðust á um þriggja mánaða tímabili.

Deadhorse NYC
East river NYC
Gowanus NYC
Hodson NYC
Newton NYC
Gowanus NYC (time lapse)

Efni: drulla/skítur, náttúrulegar bakteríur, egg, dagblöð, kalk, stál, gler, sílíkon.
Heimasíða Jenifer Wightman: http://www.audiblewink.com/

PAST / ELDRI SÝNINGAR

Spessi: “Food, people & post office”
20.6 – 16.8 2015
FOOD, PEOPLE & POST OFFICE
,,In Spessi´s portraits the subject, the background, and the expectations of the photographer merge together into some kind of a holistic fusion. He knows what he is looking for but not what he gets. The excitement comes through as a strangely poised and yet unsettling composition.
The photographs are taken on Fogo Island, off the coast of Newfoundland on the Atlantic side of Canada. There are eleven fishing villages on Fogo Island comprised of immigrants from Britain, Ireland and France who moved there to fish for cod. About three decades ago, there was a total collapse of the cod stock.
Today the people living in the Outports, the fishing communities along the coast of Newfoundland, live on their memories of older times. Spessi captures the contemporary subject in the previously defined space when illiteracy was common and the fishermen learned to navigate their fishing grounds by memorizing the relevant information by heart. There are references everywhere in the communities and dots remain painted on the doors of the fishing stages for the fishermen to find their way in the morning fog.
Spessi is sensitive to the pain and sorrow of the Outport people; having grown up in a fishing community of the North-Atlantic coast, he shares some of their experiences. He reads their surroundings and peers under the surface of their gentle manner where dependency, suppression, discriminating poverty and abuse have left deep marks.
These people have lived generation after generation in close contact with nature. They do not live for material things, their esthetics are in no way mainstream. They are far from being pretentious; their lives evolve around seeking shelter from the harsh climate, courting and mating, and the pursuit of fish. Their culture has fragile strength; it is a primal, mud stricken beauty. They are unique and naturally common at the same time, they are nature itself. Family is everything to them and so is food.
And then there is the post office …
Spessi´s choices are never obvious. Why the post office? Why photograph a couple standing by the freezer in their dining room? Why photograph the piles of garbage behind the local general store? Why the empty plates when people are finished eating? The awkward frankness of his motives is intriguing and almost magical. The images generate warmth without ever being sentimental. His approach is bold while his subjects are modest. He seems to be in constant search of the absolute, naked truth but always holding back, allowing for the unsaid to be left untold; and the comfort of answers never granted in full.”
Spessi´s unusual visual language has already ranked him as one of Iceland´s leading visual chroniclers. Spessi - Sigurþór Hallbjörnsson - is born in Ísafjörður, Iceland in 1956. He studied photography in the Netherlands at AKI - Akademie voor Beeldende Kunst – where is graduated in 1994. His work has been exhibited in Iceland, France, Finland, Sweden, Belgium (Brussels) and USA (New York). Three books have been published with his work: Bensín (1999), Location (2007) and Chicken Fajitas in the Manner of Google, Mexican Corn soup and Chocolate Ice Cream (2008). www.spessi.com
Elísabet Gunnarsdóttir
Founding director
Fogo Island Arts
Spessi: ,,Matur, fólk og pósthús’’
20.6 – 16.8 2015
MATUR, FÓLK OG PÓSTHÚS
,,Í portrettmyndum Spessa er engu líkara en viðfangsefnið, umhverfið og væntingar ljósmyndarans renni saman í eina órofa heild. Hann veit að hverju hann leitar en er ekki alveg öruggur um hvað hann fær. Eftivæntingin skilar sér í einhvers konar undarlega settlegri óvissustemningu. Myndirnar eru teknar á Fogo Island við Nýfundnaland á austurströnd Kanada. Á eyjunni eru ellefu fiskimannasamfélög innflytjenda frá Bretlandseyjum sem settust þarna að til að veiða fisk þar til þorskstofninn hrundi fyrir um þremur áratugum síðan. Punktar voru málaðir á hurðir fiskiskúranna til að hjálpa sjómanninum að rata rétta leið í morgunmuggunni, ólæsi var algengt og sjómennirnir lögðu öll mið og leiðarlýsingar á minnið. Nú hrærist fólkið í minningum um horfna tíma. Spessi skynjar sársauka þessa fólks betur en flestir aðrir, enda sjálfur fæddur og uppalinn í sjávarbyggð við Norður-Atlantshaf. Hann les í umhverfið, skyggnist undir yfirborð ljúfmennsku þar sem erfið lífsbarátta, kúgun og grimm fátækt hefur skilið eftir sig djúp spor. Þetta fólk hefur lifað kynslóð fram af kynslóð í nánum tengslum við náttúruna, líf þess snýst um að verja sig gegn veðrinu, fjölga sér og sækja sér í soðið. Það er einhver frumveikleikastyrkur í kúltúr þessa fólks, einhver frumóþverrafegurð. Þau eru frumlega venjuleg. Þau eru náttúran sjálf. Fjölskyldan er þessu fólki allt og allt snýst um mat. Og svo er það pósthúsið ... ̎
Elísabet Gunnarsdóttir stofnandi og fyrsti stjórnandi Fogo Island Arts
Spessi - Sigurþór Hallbjörnsson – er fæddur á Ísafirði 1956. Hann lagði stund á ljósmyndun við AKI - Akademie voor Beeldende Kunst – í Hollandi og útskrifaðist þaðan 1994. Verk hans hafa verið sýnd á fjölmörgum einka- og samsýningum hér á landi og erlendis meðal annars í Frakklandi, Finnlandi, Svíþjóð, Belgíu (Brussel) og Bandaríkjunum (New York). Gefnar hafa verið út þrjár bækur með ljósmynaverkum Spessa; Bensín (1999), Location (2007) og Chicken Fajitas in the Manner of Google, Mexican Corn soup and Chocolate Ice Cream (2008). www.spessi.com

Outvert Art space

PAST / ELDRI SÝNINGAR

Staðsetning